DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 4

ERRORS AHEAD

-
-
Kinabukasan ay maaga akong magising para makapaghanda sa pag-alis namin mamaya ni Jolo. Yes, masyado kasing mahaba ang kung John Lawrence ang itatawag ko kaya Jolo nalang. Hindi naman masamang pakinggan e.

Tinulungan ko sa Flower Plantation si Lola kaninang umaaga at sumama rin mag-ayos ng bulaklak sa flower shop niya kaya hindi ako nainip kakahintay sa oras.

"Alis na po ako, Lola." Paalam ko kay Lola at humalik sakaniyang pisnge.

Papasok ako ngayon sa school, at hindi katulad noong mga nakaraang araw, nakangiti kong binagtas ang hallway sa school at binati ang mga nakakasalubong.

"Ganda ng mood, Mi Lady!" Kinindatan ko lang ang isang gurong bumati saakin. Kahit saan ako mapunta ay hindi ko maalis-alis sakanila ang kanilang tawag saakin. Kahit pa sabihin kong Jenny nalang ang itawag saakin ay mahigpit silang umiiling.

Nagkibit-balikat nalang ako at umupo sa upuan katabi ang dating inuupuan ni Thalie. Wala sa sariling hinaplos ko ito.

We'll meet again, Thalie.

At katulad nga ng sinabi ko, ang araw na ito ay isang masaya at maganda kaya gano'n rin ako. Masigla akong nakikipag-participate saaming activities at nakikibiruan sa aking mga classmate at guro.

"Goodbye Teacher, Thank you for the knowledge today." Paalam ko saaking guro ng makasalubong ko siya sa pintuan, nginitian lang niya ako at ginulo ang buhok ko.

Mabilis kong binagtas ang daan salungat saaking kadalasang tinatahak pauwi saaming tahanan. Pabilis ng pabilis ang pagtibok ng puso ko habang papalapit ako saaming tagpuan ni Jolo.

Huminga ako ng malamim nang matanaw ko na ang likod ni Jolo sa 'di-kalayuan.

I waved my hands to get his attention.

Habang kinakain ng mga paa ko ang distansya naming dalawa ay palala na nang palala ang kabog saaking dibdib, lalo na nang magsalubong ang aming mga mata. Hindi ko maintindihan ang nangyayari saakin at sa puso ko.

I took a deep sighed to gained my senses. I gave him my sweetest smile.

"Let me carry your bag." Akmang kukunin na niya ang bag ko ng mapansin ko ang luggage na dala niya.

Kumunot ang noo ko.

"Ano 'yan?" Takhang tanong ko na ikinatawa naman niya ng mahina.

"Hindi ka ba pamilyar sa bagay na iyan, Mi Lady? Ang tawag diyan ay Luggage."

Sinamaan ko lang siya ng tingin at yumuko para tignan kung anong laman ba no'n. At nang makilala ko ang luggage ay gulat ko siyang tiningnan.

"That's my luggage! Bakit nasa'yo? Do you stole it from my room—"

"Here we go again. I'm not a thief to steal a girly clothes and nonsense things like your undies. Your Lola's gave it to me. Your Lola wants you to see and live outside this village, your lola did really love you huh?"

My lips literally half open as of now. W-what?

Bago pa ako makapag-salita ng hilahin na niya ako palabas.