DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 50

ERRORS AHEAD

-
-
Habang naglalakad palabas ng Village ay hindi ko maiwasang maiyak dahil sa memories na nag-flashed saaking utak. Simula pagkabata'y ito ang nagmistulang aking tahanan at comfort zone kahit na ang feeling ko noon ay kinukulong ako nito sa kung ano man ang nasa labas.

Pagkatapos kong dinalaw si Lola at umiyak sakaniyang puntod ay napagdesisyunan ng mga elder na isauli na kami ng anak ko kay Pain. Kinausap ako ni Elder Tofer, ang lolo ni Jolo, sinabi niya na baka anumang oras ay pumarito muli ang mga hunters dahil hindi naman daw sila titigil hangga't hindi nila kami nauubos.

Humingi ako ng tawad sa lahat ng gulo na dinala ko sa village pero isang mahigpit na yakap lang ang natanggap ko sa dalawang elder na natira.

"Kulang pa ang salitang salamat sa mga naitulong ng Lola mo saamin, hija. Kaya ang huling hiling niya'y hayaan kang maging masaya." Hinaplos ni Elder Nina ang aking ulo habang nakayakap ako sakaniya at umiiyak.

"T-tanawin ko po hanggang sa kahuli-hulihang hininga ko ang lubos na pasasalamat sainyo." Humagulgol ako habang dinadama ang kaniyang haplos.

Siguro kung nandito lang si Lola ay baka siya ang nagpapatahan saakin. Hindi niya ako hahayaang umiyak ng ganito.

Suminghot ang ginang.

"Hindi matatayo ang bayan na ito kung hindi dahil sa Lola mo, hija. She protected us from the cruelty of the society. She saves us in the corrupted world like the outside. I'm so thankful to her from the bottom of my heart." For the last time, he kissed me at the top of my head before bidding our goodbyes.

Hindi ko na mababago pa ang paniniwala nila na kinamulatan na nila. Minsan, totoo naman ang sinasabi nila, masyadong pangit ang mundo sa labas dahil sa mga taong naninirahan dito. Pero may iilan parin naman na matino at malinis ang hangarin.

We're heading to the Kólasi, the hidden portal in Tower. 'Yong pinasukan ko noon na room, that's the portal on their home. The underworld.

Hind ko maiwasan maging emosyonal nang magpaalam ako kina Thalie at sa mga naging kaibigan ko sa Village. Sila ang memories na hinding hindi ko makakalimutan.

Buhat ako ni Pain habang lumilipad sa himpapawid. Nakakainggit dahil ang mga converted Demon ay hindi magkakaroon ng pakpak. Buhat ni Canah si Promise habang mahimbing na natutulog.

Geez, I'm so nervous meeting his family.

"Don't be, amore. They'll like you and our little Promise." He glanced at me.

Nang makarating kami sa tore ay agad na niyang kinuha si Promise kay Canah habang nakakunot ang noo.

"Ang sungit mo naman! Hindi ko naman diniin mabuti!" Maktol ni Canah.

"You have no right to hurt my daughter!" He said Icily.

"I just gently pinched her cheeks!" She fired back.

Napa-face palm nalang ako dahil sa simpleng pinag-aawayan nila. Kinuha ko si Promise kay Pain at nauna ng binuksan ang kwarto sa fourt floor.

Akmang papasok na ako nang maramdaman ang pagpulupot ng kaniyang braso saaking baywang.

"Say goodbye to them, amore. Because we don't know if when we see them again." He whispered to my ears that gives shiver down my spine.