DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 46

ERRORS AHEAD

-
-
I have a lot of things in my mind and anger and pain in my heart. I badly want to tell or share it with someone just so I can lessen these emotions that I'm feeling and maybe to not overthink too much. However, I don't know how to. I don't know where to start nor what to share. I just don't know what to do. Nevertheless, I'm still surviving and I'm still holding on tightly on my sanity, afraid that it'll slip away from me.

I'm exhausted!

Natapos ang selebrasyon ng pasko kahapon ng hindi ko man lang nasilip. I woke up earlier because I felt sick, my stomach doing backflips and my head and body's aching!

Hindi ko alam kung anong nangyayari saakin ngayon, baka nasobrahan ako ng pagkain ng hilaw na karne kagabi.

Nasa sala ako ngayon habang nililibang ang sarili. Tumulong na rin ako sa pagliligpit at paglilinis kanina sa labas. But every time I moved, it feels like I'm dragging my feet.

Tinanong ako ni Lola kanina kung okay lang ba ako, kaya nabanggit kong mediyo masama ang pakiramdam ko. Pinaupo muna niya ako dito sa sala at pinagpahinga, pero sa kasamaang palad, pinatawag si Lola nang kapwa niya elder at may pag-uusapan daw at sa huli'y ako lang ang naiwan rito.

Akmang ipipikit ko na ang aking ulo nang pabalyang bumukas ang pinto sa main door kaya napa-bangon ako sa sobrang gulat.

"Jenny!" Gulat kong pinasadahan ng tingin si Thalie na ngayo'y tila wala pang tulog at mugtong-mugto ang mga mata.

Tumayo ako at hinarap siya.

"T-thalie—" Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng pumatak ang kaniyang luha.

"How could you!" Dinuro-duro niya ako habang mababakas sakaniyang mga mata ang pagkamuhi at sakit.

Nanatili akong gulat at nakatayo sa harapan niya at hindi magawang putulin ang kaniyang hinanakit.

"You killed Lawrence! Paano mo nasisikmurang matulog at kumain habang may nagluluksang tao dahil sa katangahan mo!?" Halos lumabas na ang lahat ng ugat niya sa kaniyang leeg sa pagsigaw.

Umiling ako habang nanunubig ang aking mga mata.

"T-thalie—"

"How could you killed the father of my.. baby, Jenny?" Gigil na sabi niya at malakas niya akong itinulak kaya malakas na napaupo ako sa sahig.

Umikot ang paningin ko at humilab ang aking puson kaya napa-ungol ako sa sakit.

"Tinanggalan mo ng ama ang anak ko, Jenny! Mahal na mahal ko siya eh... to the point handa akong m-maging panakip butas sa tuwing sinasaktan mo siya. Handa ako maging kumot niya sa tuwing umiiyak siya. Ako ang naging unan niya noong mga panahong hindi mo kayang yakapin ang pagmamahal niya. Ako... ako ang pumuno sa mga araw at gabi na kailangan ka niya.. pero sa huli namatay parin siya para sa'yo! Para sa babaeng hindi man lang siya kayang lingunin! Sa babaeng laging nagdudulot ng paghihirap niya... Jenny, p-paano na ang anak ko?.." 

hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi niya dahil sa sakit na nararamdaman ko sa aking puson. naramdaman ko ang pagluhod niya sa harapan ko dahil sa panghihina.

"You know w-what hurts me more?" Lalong lumakas ang hagulgol niya. "While he's with me, he's silently wishing that it should be you who hold his hands instead of me. And all the times we m-made love, He's secretly Imagining that it should be you who giving the pleasure on him. It hurts a lot, pero wala naman akong karapatang mag-demand, dahil sa una palang, hindi naman ako ikaw—"

"T-thalie.." usal ko sa sobrang sakit. Nanlalabo na rin ang aking paningin.

Tila natauhan naman siya at agad akong dinaluhan.

"J-Jenny.. b-buntis ka rin?" Hindi ko alam ang pinagsasabi niya basta ang gusto ko lang ngayon ay maibsan ang sakit na nararamdaman ko.

"P-please.." tanging naiusal ko.

Hawak ko ang puson ko habang ramdam ko ang pagtulo ng mainit na likido saaking mga hita.

"I-I'm s-sorry—" hindi na niya natapos ang sasabihin ng marinig ko ang mabibigat na hakbang hanggang sa tuluyan na akong lamunin ng kadiliman.

I slowly opened my eyes, a blurry white ceiling welcomed me. I wandered my gaze around the white small room.

I sighed when I realized that I'm in the hospital in our village.

Bumungad saakin ang nakangiting mukha ni Lola. Ang kaniyang mga mata ay kumislap dahil sa luha.

"Kamusta ang pakiramdam mo, apo? May masakit ba saiyo?" Naga-alalang tanong niya.

"L-lola, si Thalie po?" Nanghihinang tanong ko, hindi pinansin ang mga tanong niya.

"Pinauwi ko na muna dahil bawal sakaniya ang ma-stress ng sobra dahil nagdadalang-tao siya. Kawawa ang bata.." naiiling na sabi niya at hinaplos ang aking ulo.

Napangiti ako ng mapait ng maalala ang sagupaan namin. Nawalan ng tatay ang bata dahil sa katangahan ko. Namuo ang luha sa gilid ng mata ko.

"Gusto mo bang malaman ang magandang balita ng Doktor, hija?" Napabaling ako sa nakangiting labi ni Lola.

My forehead creased.

"You're pregnant, Tan. May little Jenny na sa bahay." My eyes widened in surprise.

I tilted my head. Do I heard it wrong?

"Lola?" Pagkumpirma kong tanong.

Tumango siya at hinalikan ako sa noo. My lips left parted.

Natulala ako habang pinoproseso ang mga sinabi ni Lola. I gulped the lump inside my throat.

When I processed everything, my face turning pale and the searing pain crept to my chest. And my tears rolled down on my cheeks.

"Lola... h-hindi ko kaya.." mahinang bulong ko, tila nanlambot sa mga nalaman.

"Shushed. You can, I'm here to guide you. Hindi kita papabayaan." Humagulgol ako sa kaniyang bisig.

I thought I'm immune to pain but I guess, I still don't. This is a different kind of pain.

"Lola... I can't be a mother." My eyes slowly drifted to my tummy while the tears is still rolling down.

Sa tuwing makikita ko ang bata, ipinapaalala lang niya ang kaniyang ama. And I can't accept the fact that he's gone. Sa lahat ng sakit na naramdaman ko, isa na ito sa pinakamasakit na ayokong maramdaman ulit.

This fetus inside me reminded me how He loves me. Ayoko nang maalala dahil mahihirapan lang akong maka-move on.

How to get rid of you, Pain?

Pangalan mo palang ay nakakasakit na. Paano na ako at ang batang iniwan mo saakin? Paano ko kakayanin palakihin ang bata nang wala ka? Paano ko ipapaliwanag sakaniya kung bakit wala ka sa tabi namin?