DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 30

ERRORS AHEAD

-
-
"The doctor said, stop stressing yourself." Jolo said.

Nanatili akong nakatanaw sa bintana. Simula nang makarating ako rito sa hospital ay hindi pa ako nagsasalita. Natatakot ako na sa pagbuka ng bibig ko ay masabi ko sakanila ang madilim kong lihim.

Alam kong maraming reporter at Journalist sa labas ng room ko at naghihintay sa statement ko. Iniisip nilang lahat na isa akong biktima na nakatakas sa kamay ng halimaw, pero lingid sa kanilang kaalaman ay ako mismo ang halimaw na kinatatakutan nila.

"Mi lady, magsalita ka naman oh, ayokong nakikita kitang ganiyan." Napabalik ako sa reyalidad nang muling magsalita si Jolo.

Bumalimg ako sakanya. Tiningnan ko lang siya at hindi na nagsalita. Naputol ang pagtitig ko sakaniya ng makarinig ng ilang katok galing sa pinto.

"Lady Jenny? It's Thalie." Ani ng boses sa labas.

"Come in!" Bahagyang sigaw ni Jolo.

Bumukas ang pinto at niluwa si Thalie, akala ko siya lang ang papasok pero nagulat ako nang kasunod niya si Pain.

"Ahm nagkasabay lang kami diyan sa labas." Naiilang na ngumiti saakin si Thalie at bumaling kay Jolo. "Lawrence, m-may naghahanap sa'yo sa labas."

Nagpaalam lang saakin sina Thalie at Jolo bago umalis ng sabay. Nang makaalis sila ay naghari ang katahimikan sa pagitan namin ni Pain.

Umupo siya malapit sa aking kama at tiningnan ang nakasaksak saaking kamay, ang dextrose.

I stared at him. His thick eyebrows, curly eyelashes and narrowed nose, his redish lips, and his perfectly formed Jawline.

"Staring is rude." aniya nang hindi tumitingin saakin.

I don't even care if he's thinking that I am rude. I was amaze with his messy hair with his usual poker face.

I was so dizzy looking at his perfect face when our eyes met, the pair of dark broodingly gorgeous eyes staring back at me.

I felt my whole body freeze.

He smiled at me and it wasn't a friendly kind of smile!

I could feel my chest heaving violently and my heart pulsating out of control. I grabbed my chest while breathing heavily.

Halos dalawang taon na ang nakakalipas simula ng umalis siya pero ganito parin ang impact niya saakin. Para akong nasa alapaap sa isang ngisi lang niya, kinikiliti ako ng mga paru-paro saaking tiyan sa tuwing nagtatama ang aming mga mata.

"A-are you... Okay?" Lumapit siya saakin at hinimas ang likod ko.

Tumango lang ako sakaniya at tumalikod. Gosh! Baka mahalata niya ang pamumula ng mukha ko!

"Oh fuck! Human and their weak body." He whispered.

Hindi ko alam kung alam na ba niya ang mga nangyayari, pero sigurado akong may nalalaman siya tungkol saakin. Hindi pweding hindi niya malalaman iyon dahil may kapangyarihan siya.

Ilang minuto kaming natahimik at binasag iyon ng ingay ng tunog nang kaniyang cellphone.

Inilabas niya ang kaniyang phone at may binasa roon. Kunot na kunot ang noo niya habang binabasa ang text mula sa kung sino man.

Kumirot ang puso ko sa isiping baka si Canah iyon, pero nawala rin nang ipinakita niya ang pangalan ng nagtext. It's Acre, isa mga kaibigan niya na nakasabay namin ni Mia sa Jeep noon.

Wala akong maintindihan sa text niya dahil ibang lengwahe 'yon at may code-code na nakalagay. Ipinagkibit balikat ko nalang.

"You know, you're beautiful when you smile, amore." I stiffed when I heard that endearment. Very familiar.

"Acre and Trae needs me. I'll be back before the sun's down, amore." He added.

Lumapit siya saakin at hindi ko inaasahan ang ginawa niya.

He kissed my forehead!

My heart was beating so loud, I can't even define what's this thing inside my stomach.

"We can survive, we fight for this shit, 'kay?" He said and walked away.

Lutang ako kahit na pumasok si Jolo sa room at naghihiwa ng mansanas upang ipakain saakin.

"Mad-discharge kana bukas, pero kailangan parin maging maingat dahil maraming reporter at journalist ang nakaabang sa statement mo." Hindi ko pinasin ang sinabi ni Jolo sa halip ay sinulyapan ko lang siya.

Mukha siyang stress na stress at walang tulog. Nangingitim na rin ang gilid ng kaniyang mga mata, para bang wala na siyang tulog simula ng gabing idinala ako rito.

Pangatlong gabi ko na rito pero namomroblema parin sila dahil hindi ako makapag-salita. Ang akala nila ay dahil sa trauma na natamo ko pero lingid sakanilang kaalaman na ayoko lang talaga magsalita dahil natatakot ako na baka sa pagbuka ng aking bibig, masabi ko ang aking sikretong pinakatatago.

Inilapag niya saaking kandungan ang plato laman ang binalatan niyang mansanas at tsaka siya umupo sa gilid ng aking kama.

"Mi lady, magsalita ka naman oh. Nag-aalala na ako—kami sa'yo. Hindi kita pipiliting tanungin kung anong nangyari pero sana kahit isang bigkas mo lang ng salita, mapapanatag na ako." Hinawakan niya ang kamay ko at med'yo yumuko.

Simula ng mangyari ang insidenteng iyon sa Party, walang sino man ang nagtanong saakin tungkol sa nangyari. Sa halip hinihintay nila akong maging okay at handa nang sabihin ang mga nalalaman ko.

Gusto kong sabihin sakanila ang lahat pero natatakot ako na baka mawala sila saakin at layuan nila ako.

I looked straight at his eyes. I could sense that he has a lot of questions but he refused to ask. His eyes that full of word made me soft. Parang may humahaplos sa puso ko sa tuwing titingnan ko ang mga mata niya, deserve niyang malaman. At kung dumating man sa point na layuan niya ako, tatanggapin ko dahil iyon naman ang dahilan kung bakit umalis ako sa bahay nila e.

I want to protect them at all cost. But how can I do that If I am the monster who wants to eat them?

Mas makakabuti nalang sigurong malaman nila. May tiwala ako sakanila na hindi nila ako isusuplong sa kahit anumang Paranormal team.

I hold his hand and squeeze it.

"J-J-Jolo..." my tears fell. "I... I did that." I admitted.

Kumunot ang kaniyang noo tanda ng pagkalito.

"I eat them. I drink their blood like I was drinking coffee. I chewed their heart like I was eating my favorite foods. I killed them with my two dirty hands. I am the monster of the night." I cried.

He was shocked but when he heard my sobbed, he pulled me close and hugged me tightly.

"Shushed, Baby. I'll fight for you, no matter what. Even if it's kill me. I would die just to protect your little dark secret, you know how much I love you, Isn't it?"