DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 42

ERRORS AHEAD

-
-
Halos maubos na ang aking luha kakaiyak dahil sa mga nakita ko. Simula ng una akong magising sa kagubatan hanggang sa dulo ng panaginip ko ay nakarating ako. At hindi ko matanggap na ang lubos na nagpahirap saakin, saaking panaginip ay walang iba kundi ang lalaking nagbigay saakin ng trypa.

Lahat ng iyon ay ipinakita saakin, pati na rin kung paano niya binura ang aking mga alaala at kung paano niya pinagaling ang aking mga baling buto at mga sugat.

The monster that I'm afraid of, is the monster I really love the most. Can't help but to be afraid of him but whenever I imagine his gentleness when I'm around, I feel his love for me.

"I did that just to protect you! Simula ng malaman kong may demonyo na gustong kumuha sa'yo inilayo kita sa village dahil balak ka nilang ialay!"

The face of Jolo flashed in my mind. His eyes that full of gentleness, his kindness and everything he did to me.

I cried out loud when I realized something.

"Baby.. I did that because I love you since then. Ayokong ialay ka nila sa demonyo. They planned all of this, gusto ka nilang patayin."

"I heard them, Jenny. Ang sabi nila, huwag kang hahayaan na umalis sa village dahil malapit nang lumabas sa lungga ang Demonyo at kailangan ka niya. What do you expect me to do? Tumunganga roon at hayaang isakripisyo ang taong mahal ko?"

"You know I would risk my life just to protect you—"

Tinakpan ko ang dalawang tainga ko habang nakaupo sa sahig at umiiyak. Lahat ng sinabi ni Jolo ay nage-eco saaking utak.

The searing pain crept to my system. The mixed emotions is killing me inside. The fear, the feeling of betrayal is killing me.

I almost fainted in so much crying. But the sudden arms snaked to my waist.

"Mi lady.." the voice said and all the things went black.

Marahan kong iminulat ang aking mahapding mata at unti-unting bumungad saakin ang mukha ni Jolo na natutulog habang ang kaniyang mukha ay nakasubsob sa kama at ang kaniyang kalahating katawan ay nakaupo sa upuan.

Iniiwas ko ang aking paningin sakaniya at tumitig sa kisame. I feel so empty, the sadness is screaming out in silence.

Bumangon ako kasabay ng pag-gising ni Jolo saaking gilid.

"M-mi lady, gutom ka ba?" Naiilang na tanong niya.

Binalingan ko siya at pilit na ngumiti.

"Ayos lang, hindi ako gutom." Tumayo ako at nagdiretso sa bathroom at naligo upang mahimasmasan.

Mga ilang minuto siguro ako roon at doon lang nag-sink in kung nasaan ako. Literal na napaawang labi ko ng ilibot ko ang aking paningin sa pamilyar na banyo. Paglabas ko ng bathroom ay wala na si Jolo, malamang ay umuwi na.

Ipinikit ko ang aking mga mata at nilanghap ang pamilyar na atmosphere. Nasa Ierí póli village ako! At ang aking tinutuluyan ay ang mismong bahay namin ni lola!

Mabilisan akong nagbihis at lumabas pero sa halip na si Lola ang mabungaran ko, isang grupo ng mga tao ang nasa aming sala ngayon na tila may hinihintay.