Kabanata 16

127 12 0
                                    

ERRORS AHEAD

-
-
I was shocked when he tore his gaze on me after saying threat to those pity spirit. His intimidating black eyes asking me, 'are you okay?'

I couldn't even move because of the shocked. His eyes is literally black like a demon! He's a demon, Isn't he? I couldn't be able to answer to his question because of what happened earlier.

His eyes turns into a normal while staring gently on me like I'm a fragile paintings.

"Are you okay?" He asked.

I stepped backwards to take a breath.

"B-baby... did I... did I scare you?" He said in a gentle voice.

I want to nod but I want to shake my head at the same time. I don't know What would I feel. It's like I'm searching an Ice to the dessert, I couldn't find the exact words.

"Baby, are you acared of me? Please..." he tried to reached my hand but I refused to.

His blank and empty eyes is getting softer like many emotions playing inside of it while staring at me.

"I...I could explain, please." He begged.

But the sudden emotion rushing on my system, when I met his begging eyes, I feel so hopeless.

"P-pain.." I sobbed.

I shook my head to disagree. No, I'm not scared of you, I... I'm just shocked of what happened. I want to tell that but my mouth refused it. Struggling for words.

"Pain.."

Ang tanging nagawa ko nalang ay tawagin ng paulit-ulit ang pangalan niya. Nang makita niya na puno ng luha ang aking mga mata ay halos ayaw niya akong hawakan.

Gusto ko siyang yakapin pero siya na mismo ang lumalayo saakin kaya mas lalong tumindi ang emosyon na nararamdaman ko. Matagal-tagal na rin ng huli akong umiyak ng ganito, dahil ayokong maging pabigat pa sa mga kasama ko. Ayokong mag-alala pa sila saakin.

Ilang minuto bago ako mahimasmasan at ang tanging ginawa lang ni pain ay tumayo sa harap ko habang naka-iwas ng tingin. Hindi ko maipaliwanag na kung bakit bigla nalang akong sumabog. Basta ang alam ko lang, nang makita ko ang mga mata niya ay nakaramdam ako ng iba't ibang emosyon.

"I-I'm sorry, I'm really too emotional this past few days—"

"Are you done? I... I'm sorry. C-can I hug you now, Tan?" Malumanay na sabi niya.

He wiped my tears but his soft touched makes shiver down my spine.

Tinititigan ko lang siya ng may pagtataka. Bakit niya ginagawa ito? Last time I checked, we're just strangers to each other.

"W-why are you staring at me? Staring is rude—" I cut him off.

"So bakit tinitingnan mo rin ako pabalik?" I jokingly said to lighten up the atmosphere.

Instead of answering me, he's just turned his back while brushing his hair with his fingers and his ears is completely red!

"Are you blushing—"

"No, I'm not. Why would I?" He defended.

Gusto kong matawa sa ginagawa niya pero sumagi sa isip ko ulit ang itsura niya kanina. He's literally a demon.

Anong ginagawa ng demonyong katulad niya sa mundong ito?

Hindi na natapos ang malalim na pag-iisip ko ng hilahin niya ako palabas ng stock room.

"Where we going?" I asked.

"Just hold my hand, don't ask, don't doubt." He answered while holding my right hand gently. Buti nalang at may bandages ang braso at kamay niya kaya hindi ko ramdam ang mga pako roon.

Natameme ako sa sinabi niya. At ang paraan ng paghawak niya saaking kamay ay nagbibigay ng kakaibang pakiramdam saaking sistema. Nanlaki ang mga mata ko ng unti-unting nag-iinit ang pisnge ko.

What the hell is wrong with me? Did I blushed because of this idiot demon?

Gosh! Lahat ba ng demonyo ay gwapo? I've seen a lot of handsome boys but he's totally different!

He have a perfectly formed thick brows, a pair of dark broodingly eyes, a dominant nose were standing proudly, a redish–thin lips, and a perfect jawline na mas lalong dumedepina kapag umiigting ang kaniyang mga ngipin.

Huminto kami sa labas ng gate at pumara ng jeep. Nauna siyang pumasok, dahil sa may bungad nalang ng pintuan ang natitirang pwesto at pina-pwesto niya ako sa pinakadulo.

Tahimik lang ako sa byahe kahit na may naririnig akong hagikgikan sa mga kabataan na nakasabay namin.

"Ang gwapo be, girlfriend ba niya 'yon." Patungkol saakin ng dalawang lower grades.

"Hindi yata be, hindi sila nagh-holding hands e." Kumibot ang labi ko dahil sa narinig.

Porket hindi na nagh-holding hands hindi na mag-jowa? May iba naman diyan na hindi lang clingy!

Teka, bakit ba ako naiinis sa mga batang 'to? Hindi naman kami mag-jowa!

Nanatili parin akong nakatingin sa labas but this time ang tainga ko ay nakatuon sa sasabihin ng dalawang estudyante.

"Tignan mo 'yong ID be, tapos search natin sa Facebook—"

Nawala ang atensyon ko sa dalawang babae ng hawakan ni Pain ang dalawang hita ko at kulang nalang ipatong niya ito sakaniyang hita dahil sa paglapit nito saakin.

Gusto ko siyang sampalin dahil sa ginawa niya pero nang nahagip ng mga mata ko ang reaction ng mga babae ay napangisi ako, at ng magsalubong ang mga mata namin ay itinaas ko ang kaliwang kilay ko ng may pagyayabang.

Ano kayo ngayon?

"Someone's staring at you, ayokong may tumititig sa'yo bukod saakin." Bulong niya na nagpa-awang ng labi ko.

I've learned not to trust too easily and that opening up too fast to another person can leave me vulnerable to hurt. Because I know that I need to keep only those who I am sure I can trust. and it's Jolo and Thalie and her family but when I heard Pain statement, I know I could trust him.

DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon