DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 39

ERRORS AHEAD

-
-
Pag-gising ko bumungad saakin ang bigat ng dibdib ko, I feel so empty today. Parang tamad na tamad ako.

Wala sa sariling napatingin ako sa kanang bahagi ng higaan at wala na roon si Grant. Napabuntong hininga nalang ako at tamad na bumangon.

Hindi ako nakatulog kagabi. pagkatapos kasing sabihin iyon ni Pain ay umalis na siya. He left me dumbfounded.

I took a bath and after putting my clothes, I left the bathroom.

Akmang aalis na ako sa kwarto ng makarinig ako ng matinis na boses.

"Oh-em-geee!" Canah's high pitched piercing sound made me jump.

"What the fuck is your fucking problem!?" I shouted.

She sweetly smiled at me.

"Nothing, just want to shout." Tsaka ko lang napansin na buhat niya pala si Grant. "Wala sila, umalis. Tayong dalawa lang ang natira rito kasama si baby Grant."

Ipinilig ko ang ulo ko tanda ng pagkalito.

"Saan sila pumunta?" Takhang tanong ko at napasulyap sa bintana ng kwarto. Madilim ang langit na para bang uulan.

"May inayos lang sila. Don't worry, uuwi si Pain ng may kumpletong daliri." Pagbibiro niya at umupo sa may sofa.

Umirap lang ako at tamad na bumalik sa kama. Buong araw lang kami dito sa tower dahil nagsisimula ng umulan kaya nag-movie marathon nalang kami sa dalang laptop ni Canah.

"Saan mo galing ang mga gadget mo?" Takhang tanong ko.

Exaggerated naman siyang umirap saakin.

"Oh my batman, Jenny. Where did you lost your common sense? Haler? Baka nakakalimutan mo na nasa mundo tayo ng mga tao at namumuhay ako bilang isang tao sa lugar na ito?" Inirapan ko lang siya.

Nakaka-inggit lang, kasi ako, kahit isa ay wala akong nadala sa mga gamit ko. Ni damit ay wala akong nadala, ang mga sinusuot ko ngayon ay binili nalang ni Pain at minsan ay pinapahiram ako ni Canah.

Nag-focus nalang ako sa aming pinapanood habang masarap ang tulog ni Grant. Parang nagkaroon ng instant mommy at ate si Grant ngayon dahil saamin ni Canah.

Habang patagal ng patagal ang eksena saaming pinapanood ay nagkakaroon na ng mahahalay na senaryo. Napapalunok ako sa tuwing nagdadampian ang kanilang mga labi.

"Ano ba naman 'yang movie na napili mo, Canah!" Inis na baling ko sakaniya.

Kunot-noo niya akong tiningnan.

"Sikat ngayon 'yan." Bumaling siyang muli sa screen ng laptop at ilang saglit lang ay humagalpak siya ng tawa habang tinuturo ako.

"Tumahimik ka nga, baka magising si—" mahinang usal ko na agad rin niyang pinutol ng pagtawa.

"Ano ba naman 'yan. Kissing scene palang ng 365 days, ganiyan kana. Whast if kung iba na!" Sabi niya habang hawak-hawak ang kaniyang tiyan.

Hindi ko na siya pinansin at nanonood nalang ulit. Akala ko okay na, pero ang inakala kong hanggang halikan lang ay lalong lumala nang ipakita ang nangyayari sa boat.

Agad akong napaiwas ng tingin. Lagi akong napapaiwas ng tingin kapag may gano'ng scene na ipinalalabas sa screen kaya naman, lagi akong inaalaska nitong kasama ko na akala mo close kami.

Bakit ko ba kasi naaalala 'yong nangyari saamin ni Pain!?

God knows how much I missed his—

Literal akong napanganga sa naisip ko. Ano ba naman 'yan Jenny, ang halay-halay ng utak!

"Tangina, kung maka-ungol naman si Laura akala mo naman wala ng bukas!" Naka-ngusong sabi ni Canah.

Napangiwi ako sa malutong niyang pagmumura. Muli akong bumalik saaking pinapanood at ilang saglit lang ay nasa mainit na naman silang sitwasyon.

Hindi ko namalayan na napa-kagat na pala ako sa aking labi nang mag-flash sa utak ko ang mukha ni Pain habang gumigiling sa taas—

I shook my head to wash out my thoughts.

"Ang tahimik ah. May pakagat-kagat labi ka pa—" pang-aasar niya na agad ko naman na tiningnan ng masama.

"Tumahimik ka diyan kung ayaw mong pagpira-pirasuhin kita!" Mahinang banta ko.

Hindi ko naman mapigilang hindi mamula dahil nga totoo naman kasi!

"E bakit ka namumula?" Gatong pa niya na mas lalong ikinainis ko.

"Alam mo, Pasmado ang bunganga mo. Kailangan mo na yata ng tawas." Kung nakamamatay lang siguro ang masamang tingin, baka kanina pa inilibing si Canah.

Dahil sa kahihiyan tumayo ako at bumaba upang kumuha ng maiinom sa kusina.

Shucks! Bakit ko ba kasi iniisip 'yon? Hindi naman siguro ako nagmukhang sabik sa paningin ni Canah 'di ba?

Pabalik na ako sa kwarto bitbit ang pitsel na may lamang Juice, nang saktong paghakbang ko sa huling baitang ng hagdan nang may biglang nag-flash sa isip ko.

Madilim. Nakakatakot. Nakakapanginig ang lamig. Gumagapang ako na parang hinang-hina—

Napahawak ako sa railings ng hagdan upang ibalanse ang katawan. Bigla nalang nanikip ang dibdib ko at sumakit ang aking ulo.

Pinagpapawisan ako ng malamig habang ang hawak kong pitsel ay tuluyan ng nahulog at nabasag na lumikha ng ingay sa buong tore.

I swallowed the lump in my throat, out of nowhere, Hundreds of needle in my chest is giving me an endless pain.

The sudden flash of the dark snugged room giving me the unknown feelings. I took a deep sighed to calm myself.

"Jenny? Are you okay?" Boses ni kana ang nagbalik saakin sa reyalidad. Mukhang hindi ko na namalayan na nakalabas na siya sa kwarto.

Lumapit saakin si Canah at inalalayan papasok sa kwarto.

Hindi ako nagsalita sa halip mas lalo lang  lumala ang sakit ng ulo ko nang hindi sadiyang magawi ang aking mga mata sa  ika-apat na palapag ng tore.

Bigla ko namang naalala ang mga sinabi saakin ni Pain kagabi. Hind ko alam kung bakit sumagi saakin ang mga sinabi niya pero posible kayang may alam siya na hindi ko alam?

Mataman akong tinitigan ni Canah hanggang sa hindi na niya napigilan ang kaniyang sarili at kinabig niya ako palapit sakaniyang mga bisig.

Hinaplos niya ang aking buhok.

"Jenny, always remember this. whatever you do, never run back to what broke you."

The sudden memories flash into my mind. I still remember how I cried myself to sleep because of how broken I was, I never want to be that weak again.