DS #1: Caught by the Demon's Arms [COMPLETED]

Kabanata 38

ERRORS AHEAD

-
-
Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Kinapa ko ang tabi ko at wala na roon si Pain kaya agad akong bumangon. Napangiwi ako ng maramdaman ang sakit at hapdi saaking gawing baba.

Mabalis akong naligo kahit halos hindi ko na maihakbang ang aking mga binti dahil sa hapdi. Pagkatapos maligo, lumabas na agad ako ng Cr.

Paglabas ko, natagpuan ko ang isang kahon na na may sulat sa ibabaw. Napangiti ako.

Our breakfast is ready downstairs, amore. I love you<3

Mabilis lang akong nagbihis at iika-ikang binagtas ang hagdan. Sa bawat hakbang ko ay napapangiwi ako sa sakit na nararamdaman sa aking buong katawan at sa ibabang parte ko.

Nasa bukana palang akong ng hagdan ay sinalubong na ako ng ngiti at mainit na yakap ni Pain.

"Kaya naman pala maganda ang gising." Pagpaparinig ni Acre na naka-upo sa single sofa. hindi ko na ito pinansin.

Inalalayan niya ako pababa hanggang sa hindi ko na napigilan ang ngiwing tinatago ko.

"W-why? d-does it still hurt?" He noticed.

Tumango lang ako at hindi na itinago ang ngiwi. hindi siya magkanda-ugaga sa gagawin at kung paano niya ba ako dapat hawakan. Sa huli, binuhat niya ako ng bridal style, narinig ko naman ang pagsipol ng mga lalaki sa sala pero parang walang narinig si Pain at nagdiretso lang sa Dining room.

Ini-upo niya ako sa harapan ng kaniyang upuan at pinagsandok ng pagkain. Mataman ko siyang pinapanood habang pinagsisilbihan ako sa paraan ng nakasanayan ko noon kay Lola.

What a great view, right? nakaramdam ako ng paghaplos saaking puso.

Nang matapos siya sa pagsasandok ay yumuko siya para tingnan at sinipat-sipat ang mukha ko na para bang may hinahanap na kung ano.

"A-are you... still h-hurt?" Namumulang tanong niya.

"Okay na nga ako, don't worry nag-enjoy naman ako kagabi kahit masakit." Biro ko na nagpatayo sakaniya ng tuwid.

Napahagalpak ako ng tawa ng makita ang naging reaksyon niya. Pulang-pula ang kaniyang mukha hanggang sa kaniyang dibdib. Bahagya niya pang pinaypayan ang kaniyang sarili at med'yo nilihis ang kaniyang damit.

Napapangisi nalang ako dahil sa tuwing nagtatama ang aming paningin, agad-agad siyang namumula. Tsk! daig pa ang virgin.

Buong araw siyang laging iwas sa mga tingin ko na para bang ikamamatay niya kung magkakasalubong muli ang aming mga mata. Sino ba ang na-virgin-an saamin? 'Di ba ako?

Pero kung maka-kilos siya, akala mo siya ang kinuhanan ko ng ano. Napasapo nalang ako saaking noo. Siguro naman sa tagal-tagal nilang namuhay, hindi lang ako ang naka-sex niya 'di ba?

My heart skipped the thought of he was having sex with another girl. Sinulyapan ko siya na nasa malayo habang pinapanood kami ni Canah sa pagt-training.

"Cravings for human flesh is inevitable, but we can control it by replacing the human flesh to animal flesh. Pero sa ngayon kasi, halos wala na akong makita sa gubat na pagala-galang hayop. Mas mabuting mag-stock ka nalang ng mga karne sa refrigerator, para sa oras na hindi mo ma-control ang pagka-uhaw o pagkagutom mo, pweding iyon muna ang kainin mo." Mahabang paliwanag niya.

Tumango lang ako at mas nag-focus sa pagpapalit anyo. Mediyo nama-master ko na dahil iyon lang ang aking ginagawa sa mag-hapon.

Saktong katatapos lang ng training namin nang humahangos na dumating si Acre sa lugar kung saan naka-upo si Pain.

"Jelal is in trouble." Acre's fist clenched.

Hindi na kami nagdalawang isip pa at agarang bumalik sa tore upang madatnan si Trae buhat ang isang bata na sa tingin ko ay isa o dalawang taong gulang lamang.

The moment I eyed the kid, my eyes watering and my mind racing a mile a minute. No one's bothered to break the silence.

"Ma.. ma!" The tiny voices said.

My cheeks flushed, fighting back my tears. My body shaking uncontrollably when the kid raised his arms on my side like he wants me.

"Mama!" Tawag niya saakin at tuluyan ng tumulo ang luha ko ng magsimulang lumabi ang bata na para bang iiyak na ito anumang oras.

Lumapit ako at kinuha ang kawawang bata mula kay Trae. tinitigan ko siya at parang may nakikita ako sakaniya na isang kakilala, hindi ko lang matukoy kung sino ba ito.

"Where's Jelal?" Pain's noticed.

"Hinabol si Maliah. Pinigilan namin siya pero masiyadong baliw ang gago." Paliwanag ni Acre at tsaka sumulyap sa bata.

Nawala ako sa pinag-uusapan nila ng magsimulang haplusin ng bata ang aking mukha. Napangiti ako dahil sa sayang lumukob saakin.

"Hey.. say something, baby." Umupo ako sa malapit na sofa habang kalong-kalong ang walang muwang na bata.

"What's your name, baby?" I asked the kid but he only stared at me and examined my face.

"His name is Grant Mason, Jelal's son." Pakilala ni Trae. "Nakita namin siya sa may pinto kani-kanina lang. nasa malaking basket siya habang nakabalot ng lampin at may nakaburdang pangalan roon."

I couldn't stand staring at the kid's eyes because it reminds me of someone.

Iniwan ko silang lahat sa sala at iniakyat ko si Grant upang paliguan dahil habang nilalaro ko siya kanina ay nakaamoy ako ng hindi kaaya-aya sakaniyang diaper.

Pagkatapos ko siyang paliguan at bihisan ay bumaba kami upang kuhanin ang kaniyang mga gamit. Hindi ko maintindihan kung bakit ang lapit ng loob ko sa bata, hindi ko matukoy kung awa ba ito o iba pa.

Naabutan namin sila na ngayon ay napakatahimik. Tsaka ko lang natanto na kaya pala sila tahimik dahil sa presensya ni Jelal na ngayon ay mababakas sakaniyang mukha ang dilim.

Hindi na ako nakialam sakanila dahil hindi naman dapat. Sila ang may problema diyan at hindi na dapat ako mangialam. Pinatulog ko lang si Grant na tahimik naman sa bisig ko.

Tinitigan ko siya habang mahimbing na natutulog, napaka-inosente. Hindi ko namalayan na hinila na rin pala ako ng antok.

Naalimpungatan lang ako ng may humaplos saaking ulo at nakaramdam ng magaang halik saaking noo.

"Pain?" Pupungas-pungas kong sabi.

Mukha niyang naka-ngiti ang bumungad saakin. sumulyap siya kay Grant na nakayakap sa baywang ko.

"Are you okay?" Tanong niya. Halata ang pag-alala sa boses at mata niya.

"Okay lang ako, naka-idlip pala ako. napagod kasi ako sa training." I giggled.

Sumulyap ako sa bata, marami akong gustong tanungin tungkol kay Jelal at sa mate niya pero naisip ko na panghihimasok ang gagawin ko kung aalamin ko pa kung bakit iniwan ng mate ni Jelal ang anak nila sakaniya.

"Amore, I'm sorry." Kumunot ang noo ko sa biglaan niyang pagbanggit sa salitang iyan.

"For what?" Nagtatakhang tanong ko.

Natahimik kami ng ilang minuto habang nakatitig lang ako sa kaniyang mukha. Lumalakas ang kabog ng puso ko sa kung anumang sasabihin niya.

"For not telling you.. everything."