Anksiyete haplarına bagımlılıgımın 4.yılı ilaç aldıktan sonra da krize girebiliyorum aslında ilacın sadece uyku tembellik etkisi var ya da bilmiyorum bence her ilacı aldıgımda hasta oldugum aklıma geliyor ama almamaya çalıştıgımda da kötüleşiyorum bilmiyorum bu böyle devam edicek gibi hissediyorum ömrüm boyunca benimle olucaklarmış gibi bazen diyorum belki ileride çok mutlu biri olurum ve ilaçlara bagımlılıgım biter mutluluga alışırım umut umut hep var aslında her şey bana baglı ilacın iyi geldigini hissettigimde beynimde bunu onaylıyor ve günüm güzel geçiyor ama kötü geldigini hissettigimde bi faydasının olmadığını düşündügümde gerçekten o an ilaç içsem bile faydasını görmemiş oluyorum psikoloji çok başka bence insanı başına gelebilcek en kötü hastalıklardan biri karnımız agrıdıgında ilaç içebiliyoruz ya da bam başka bir hastalıgın tedavisi olabiliyor ama psikolojiyi ilaç alsan da sana iyi gelmedigini hissettigin an tüm vucudun düşüncelerin o karanlıgı içine alıyor geçirdigim ataklar aklıma sürekli geliyor kafamdan atamıyorum tamam geçtiler artık kontrolde edebiliyorum ama hiç kafamdan silinmiyor her hücremde o hissi tekrar yaşıyorum gözlerim doluyor başıma nasıl geldi bilmiyorum birde acımı hafife alanlar vardı bana inanmayanlar vardı göz yaşlarım nasıl yalandan olabilirdi ki hala anlamıyorum çok üzülüyorum onlara umarım hissettiklerimi hissetmezler sevmedigim bir insana bile bu kötülügü istemem of her neyse kafam çok karışık düşüncelerim ordan oraya atlıyor onları uyuyarak susturuyorum fakat rüyama giriyor bu kez bilinç altıma kadar işledi .
