Her zaman en küçük degişiklik bile hayatımı alt üst etmesine nasıl izin veriyorum anlamıyorum hayatımda hiç önemsenmiyorken neden insanları önemseyip duruyorum salak gibi hissediyorum kötü biri olmak istiyorum onlar gibi olursam belki benim de şansım olur nerede yanlış yapıyorum anlamıyorum hep ileri yürümek isterken yollarıma taşlar yagıyor geriye bakmak istemiyorum eskisi gibi olsun istemiyorum hayat neden taşlarımı yoldan çekicekken geri alıyor o yolları aglaya aglaya yürüyecekken bi an olsun mutlulugu hissediyorum sonra tekrar gerçeklerle yüzleşiyorum sahtelerin içinde gerçek olmaya çalışıyorum zaman... çok sıkıldım bu durumdan bok gibi hissediyorum bitik hissediyorum tarif edemediğim bir acı hissediyorum yeter diye bagırsam geçicekmi ki hayır hiç bir şey acıyı geçiktirmiycek kendi tabularımı nasıl oluyor da kendim tekrar yıkıyorum bunu kendime neden yapıyorum cevabını bilmedigim her konudan nefret ediyorum net olmayan her şeyden nefret ediyorum ölümden korkuyorum ama acım sonlansın da istiyorum başarmak için elimden geleni yapıyormuyum ? Cevabı korkutuyor net olmayan bir cevap pes mi etmeliyim umuduma tutunmaya devam mı etmeliyim bilmiyorum bu hayat için fazla sanssızım olsun bekliyorum...
İyi insanların kazanacagı bir dünya için bekliyorum belki de kötü biriyim bilmiyorum benim tanısıgım kötüler kazanıyorsa ben neden kazanmıyorum ?
