Neden içim kap karanlıkken hala içimde bir umut kırıntısıyla yaşıyorum benim pes etmemem için elinden geleni yapıyor anlamıyorum işler kötüye gittikçe hırsım daha çok artıyor öfkem daha çok içimi kaplıyor hayatı yaşamaya özlem duyuyorum bunu hayattayken yazıyor olmak gerçekten canımı yakıyorsun hayat göz yaşlarım topragımı sulamasına izin ver yollarımı dikenli çiceklerden ayır belki alınıyorsun sana öfkeliyim öfke duyuyorum diye ve bu yüzden kötülügün hep yanımda belki de bilmiyorum gerçekten cevabını duymak o kadar isterdim ki sonum mutluluksa düzeltebilcegim belki bir şey vardır hayat ellerini benden esirgeme sen ve ben her zaman ki yerdeyiz sadece anlamıyorum kötü insanlar ya da hiç bir acı çekmeyip hayat mücadelesi vermeyip nasıl mutluluga koşuyor bunu başarıyor da nasıl ya onlardan farklı yanımız nedir onlar kadar kötümüyüz ya da onların pisligi bizi de mi kirletiyor bilmiyorum hayat senden alacagım var bunun için yalvarabilirim hayatım içim her yolu deniyorum her kapıyı zorluyorum lütfen kapını aç beni içeri al beni boşlugun ortasında bırakma canımın yandıgını kalbimi canlı canlı kesip avucumun içinde sana tüm insanlıga gösterip nefes almam için yardım etmelerini istemem mi gerekiyor hayır hayatımı kurtarıcak olan el yine benim düştügümde bir el gördügümde o el aynadaki yansımam
