Bazen insanlara gücünüz yokken bile destek olursunuz ama yaranamazsınız hiç bir insana yaranamazsınız hiç bir sonra siz düşünmeye sorgulamaya başlarsınız acaba yetmiyormuyum? Acaba gerçekten sorun bende mi ? Onlar sizi aşagılamaya başlar siz sorunun sizde olduğunu düşünür durursunuz zaman ilerledikçe sorunun sizde olmadığını anlarsınız size böyle hissetmenizi saglayan insanlara yetemezsiniz kötü olmak için agladıgım gecelerim oldu bu merhametimi içimden söküp atmak istedigim kindar olmak istedigim yaşatılanları unutmamak için ağladığım gecelerim oldu ama fark ettim iyileşmem için unutmam gerekiyor acıları yaşattıranları affetmem gerekiyor ama sadece kendi içimde yaptım da başardım bunu insanların yaptıkları onca şeyi unuttum ama bir an geliyor o an tekrar hatırlıyorum ağladığım gecelerin ödülü bunlar oluyor oysa yapılan kötülügün sırası size geldiginde kötüyü oynamak hiç bir şey ifade etmiyor insanlar kendilerinden başka kimseyi umursamıyor kendilerinden başka kimseye deger vermiyor sizde bunları gördükçe kendinizi sevmeye başlıyorsunuz sevgiyi hakediyoruz mutlulugu hakediyoruz neden digerleri gibi şanslı degilim diye düşünüyorum sonra kendime kızıyorum böyle dedigim için belki de beni bulmuyor ama yinede hiçbir acıya katlanmamış insanların kolayca çabalamadan şanslarının dönmesi sinirlendiriyor hiç bir eksigimiz yok böyle hissettikçe umudumu kaybediyorum bir el çekip alsa beni gökyüzüne çıkarsa bulutlar yorgan olsa bana ışıltımı geri istiyorum gücüm yok savaşmaya ama çürümüş ruhumun umudu var umut ruhuma el oluyor
