Yok olmak istiyorum bu dünyadan gitmek istiyorum küçücük şeyler bile canımı yakıyor acılarımı okumaya başladıgınızda ne hissediyorsunuz bilmiyorum her birinizin ne hissettiğini bilemem ama bu duygulardan kaçmak için bir rehber aradıgınızı biliyorum ama yok ne okursanız okuyun sizin rehberiniz içinizde içinizi kimse okuyamaz ama benim ruhumun size anlattığı acıları şu anda okuyorsunuz çıplak gibi hissediyorum kabuk baglayan yaramı soymuşum kanamaya başlamış gibi acıyı hissediyorum güçlü olmak zorunda degilim bitik haldeyim yataktan günlerce çıkmak istemiyorum nolucak ki çıksan ne olucak çıkmasan ne olucak ? Geceleri nasıl hayatla mücadele edicem diye isyan ediyorum her zaman şükretmek lazım evet daha kötüsünü belki de hala yaşamadım hastalandıgım ilk zamanlar hastaneye kapatılacagımı düşünüyordum o kadar korkuyordum ki delirdim sanıyordum beynimin içinde yüzlerce insan varmış ve birbirileriyle saatlerce konuşuyorlardı sadece olumsuz anlarda daha çok yükümü agırlaştırıyorlardı
