Tüm hücrelerim acı dolu neden mutlu olduğumuz an ölümden korkuyoruz da mutsuz oldugumuz an ölüme daha çok yaklaşmak istiyoruz neden bir şeyler hep istedigimiz gibi sonuçlanmıyor ki sevdigimiz kişiler bizi sevmiyor sevmedigimiz kişiler peşimizden neden koşuyor neden insanlar insanlara bunu bencilce yapıyor her şeyi duymak istiyorum sebepleri merak ediyorum bu dünyanın işleyişinde ki bozuklugu bilmek istiyorum insanlardan mıdır ? Yoksa dünyanın kuralı bumu ? Çok kötüsün dünya çok tüm insanlıgın mutlu oldugunu hayal etsenize herkes sevgiyle güçlü kalsa herkes her şeyi elde etse zor hayatlar olmasa herkes mutlu oldugunda belkide dünya hiç kirlenmiycektik kötü insanların varlığını dünya tatmıycaktı kötü insanların bile sebepleri varken bu çektigimiz acıların sebebi nedir duymak istiyorum temiz bir suyu kendi ruhumla kirleticeğime inanıyorum acılarım öyle karanlık ki denizinn rengini kirleticek diye korkuyorum kendime kırgınım kendi yaptıgım hataların sorumlusu benim peki hatalarımı bilmeme ragmen defalarca ruhumu kirletmem ne kadar doğru aynada bedenimi gördügümde göz yaşlarım akıyor kendime dokunabillsem sarılabilsem keşke tüm kötü insanlara ragmen kendi benligime sarılıp bir kutuya hapsetsem dünyadan çekip gitsem yada içimde ki acıları kutuya hapsedip onları yakıp küllerini gökyüzüne saklasam bedenim buna izin verir mi ? Yoksa tekrar hatalar yapmaya başlar mı ?
