Bu kadar mutsuz olmamda ki sebebi merak ediyorum sevgisizligin sebebini ileride belkide çok güzel bir aşk yaşıycagım bunun için mi sabrediyorum neden acı çekmeden mutluluk bizi bulmuyor isyan etmek istemiyorum gerçeklerle yüzleşeli çok oldu sadece biri çıksa bi işaret bi bişey ben neye sabrediyorum ya da sabretmem gereken şey nedir gelecegi görmek gibi bir şey sanırım bu kanatlarım kırılmış gibi hissediyorum sanki her şeyimi elimden almışlar gibi her açıdan darbe almışım gibi arkadaş aile sevgili kariyer hayallerim sanki yorulmuş pes etmiş bedenim kalbimin kapısını kitlemişim mutsuzlukla mutlu ayrılmamamışım o kapıdan sanki dönemiycekmişim gibi gitmişim o yerden umudum hırsımı elimden almışlar saçlarımı kimse okşamamış sevgisizlikten sertleşmişler gibi hissediyorum çicegi sulamazsan ölür ya insanı da sevmezsen ölür neden insan insanı sevemiyor bizi bizden iten çeken şey nedir? Sadece sorularımın karşılıgının olduguna inanmak istiyorum
