Ne zaman birbirimizi anlamaya başlarız içimde ki yaşatılan kötülüklerin hesabını sorabilcegim bir an olucak mı ? Çok mutlu oldugumuz an da beliren o korku hayatın acı çektirdigi herkes bu tadı biliyor hafızam tamamen silinse keşke tüm kötü anılarım silinse insanlarla konuşurken içlerindeki kötülügü görmesem keşke onlar hakkında hiç bir şey düşünmeden yanlarında olsam o zaman her şey gerçek sevgiye dönüşür mü yoksa daha da acımasız olurlar ? Yine öyle hissediyorum bitik durumda her şeyim elimden alınmış gibi oysa hiç bir şeye sahip bile degilken bunu hissediyorum sanki ölüm bana daha iyi gelicek gibi belki ölsem daha iyi bir hayat beni bekliyordur belki kim bilir belki de insanların yüzlerini görmek istiyorumdur hayattayken bana veremedikleri sevginin pişmanlıgını yaşadıkları yüz ifadelerini kafalarında kaç zaman kaç saat sonra silecekler görmek istiyorum canımı daha da çok yakmak istiyorum ama gerçekten bitik durumdayım nasıl başa çıkıcam tamam çıktım bu anı yaşadım ama şimdi ... daha farklı hissediyorum şimdi savaşıyorum emeklerimin karşılıgını acıyla almak istemiyorum bir kere sevilmek istiyorum hiç bir şey beklemeden sevilmek her anlamda hayatın bile beni sevmesini istiyorum mutlu olucagım tesadüfler yaşadıgımı hissedecegim anlara şahit olmak çok istiyorum ya da gitmek istiyorum zaten çok yaşıycagımı hiç sanmıyorum ya düşünmekten kansere yakalanıcam ya da tekrar intihara kalkışıcam bunu eger okuyorsanız siz bunu yapmayın ya bunları kendime söylüyorsam bir kaç yıl sonra bu satırları okuma fırsatım olursa kendimi öldürmedigim için kesinlikle tebrik ediyorumdur gülümsüyorumdur nerede olucagımı bilmiyorum unutamayacagım seni anksiyete
