Kırgınım dünyaya hayatıma alıp pişman hissettiren insanlara kırgınım bana mutlulugu çok gören dünyaya kırgınım ışıltımı kaybediyorum git gide içime kapanıyorum mutlu oldugumu hissettigim an da kötü düşünceler beynimi ele geçiriyor ne zaman düşünmeden hareket edicem sadece kendim için çabalıycagıma söz vermiştim ama gücüm yok kendime ayıracak vaktim yokmuş gibi hissediyorum sanki ayırsam nolucak ki yine hüsranla dolu bir hayata devam edecegim belki öyle olmaz bu kez bir yanım tamamen buna tutunuyor düşünüyorum geçmişimi çocuklugumu çok fazla hayal kırıklıgı var çook fazla yaş zaman ilerledikçe üstüne ekleniyor kimse kimseye destekci bile olamıyor artık herkes hayatın telaşında zaman hızlı akıyor ben şu an şu anda kalmak istiyorum daha ilerisini görmeye gücüm yokmuş gibi hissediyorum bitmiş gibi korkularım çok fazla içimi kaplıyor korktugum için aglamak istemiyorum sanki elimden gelen sadece buymuş gibi .
