Ne hissettigimi bilmiyorum içimde tuhaf bir his var duygusalım kücücük şeyleri öyle kafamda biyütüyorum ki kendime bile tahammülüm kalmadı hata yapmayı göze alamıyorum insanım ya ben insanım yapabilirim kimseyle konuşmak istemiyorum insanlarla olmak gerçek yüzlerini görmek canımı acıtıyor iyi insanların varlıgına inancım kalmadı sevilmeye inancım kalmadı her gün bir öncekinden daha yogun çalışmak istiyorum yorulup uyuyim kötü düşüncelere zamanım kalmasın hayatın kötülügünü hissetmek istemiyorum nasıl oldugumu bilmiyorum mutlu degilim mutsuzum ne istiyorum bu hayattan her şeye duygulanıyorum korkuyorum kimseye güvenemiyorum herkesin kötülügümü istedigini hissediyorum kendimle savaşıyorum gerçekten kendimi iyileştirmeye çalışıyorum korkularımın üstüne gitmeye çalışıyorum neler yaşadıgımı kimse bilmiyor içimde öyle bedeller ödüyorum ki darmadağınım her şeyin üstesinden geleceğim acı çeke çeke geleceğim insan istemesede çekiyor belki kötülüklerimin bedelidir isteyerek yapmıyorum hayatımda mutluluga giden her yolum dikenli oluyor umudum var umudum bitmiycek mutsuzlugum hissizligim artabilir ama umudum bitmiycek insanlıgın doğasında bu var keşke insanlar beni kötü ilan etmeden önce beni gerçekten tanısalar herkes hakkımda bir şeyler söylüyor belki onlar için sevimsiz biriyim her neyse
