Nasıl hissediyorsun?
Cevabını inanın bilmiyorum kendime sorduğumda sadece susuyorum bir noktaya odaklanıyor gözlerim orada boşlukta kalıyorum bu soruyu her sorduğumda o boşluğa sığınıyorum orada kalsam keşke orası evim olsa orada yaşasam derin sesizligin esirinde bogulsam nerede olduğumu sorgulamak için bile beynimi zorlamasam bu soruyu daha önce nerede duymuştum psikayatrim iş icabı sorduğunda sanırım olsun iş icabıda olsa sizin nasıl hissettiğinizi önemsiyor bir zaman sonra sizi birinin dinlemesini bile istemiyorsunuz acınızı yorumlamasından bile rahatsız oluyorsunuz beni kim duyuyor ki şuan ruhumdan başka şuan da kim hissediyor hiç kimse acıyıda mutlulugu da ben yaşıyorken insanlar neden acımla dalga geçebiliyor acının tarifini verebilirim ama iyileştiricek bir tedavinin olduğunu sanmıyorum antidepresanlar sadece uyuşturuyor ama bu hissin bagımlısıyım insan nasıl kendine bile bile kötülük yapabilir yapıyorum yaşım kaç olursa olsun anksiyetelerimi krizlerimin sebeplerini hatırlıycagımı biliyorum zamanla silinikleşicek ama o açılan yarayı hep hissedecegim onun ruhuma bıraktıgı izleri hala derinden hissettiğim gerçegini degiştiremez hiç bir şey anksiyetenin yaşamıma engel olmaması için yaşamdan vazgeçtim buna sevindigini biliyorum hala gözlerim doluyor beni alt etmiştin sadece kafamın susmasını istedim cocukken hiç kendimi dinlemiyormuydum istediklerim olmuyordu istenilen neyse o oluyordu belki birinin yol göstermesi benim yolumu bulmamı zorlaştırdı bilmiyorum .
