Delirmekten o kadar korkuyorum ki bazen delirdigimi düşünüyorum tımarhaneye ihtiyacım olduğunu hissediyorum korkuyorum o noktaya kadar geldigimi hissediyorum beynim bulanıklaşıyor kalbim hızlı atmaya başlıyor korkum midemi bulandırıyor o saniyeler içersinde kendimi kaybediyorum sanki o an da acı beni içine çekiyor yol bulanıklaşıyor kapıyı bulmakta zorlanıyorum o kadar korkuyorum ki çıglık atmak istiyorum bu lanet olasıca hayatta korkuyorum kafamın içindeki sesler midemi bulandırıyor göz yaşı dökmekten başka elimden hiç bir şey gelmiyor birinin bunu fark etmesine o kadar ihtiyacım var ki fark etse nolucak peki hiç bir şey kim acımı hafifletebilir benden başka istemiyorum düştüm kalkmak istemiyorum nefes alamıyorum ki kalksam nolucak gücüm yok rahat bırakın beni ölmek istiyorum kaldırmayın beni kaldırıyomuş gibi yapmayın güçsüzüm işte beni güçlü bilseniz nolucak bitik bir haldeyim acımı çekmeden anlıyomuş gibi yapmayın herkes uzak dursun benden ölüyü rahat bırakın böyle yaşamak istemiyorum çabalamaktanda yoruldum içimde ki sesi yazarak suaturabiliyorum hıçkırıklarımı çığlıklarımı hisset aglayarak uyıya kalkmak istemiyorum uyursam yeni gün çabuk başlıycak zaman çabuk geçicek dursun zaman ölmek istemeyen biriyle yer degiştirelim hayatı seviyorsa nedeni çoktur ben normal degilim az önce delirdigimi düşündüm aklımı kaybediyordum bunu yaşamayalı uzun bir süre olmuştu ama hissettirdigi acı hala aynı korkuyu hissetmek istemiyorum
