Çok fazla alköl almış sabaha kadar aglamış gece yarısı sokaklarda sarhoş olarak dolanan o insanın acısını hissediyorum tam şu an da sıcacık yatagımda yatarken çaresizligi yalnızlıgını hissediyorum nerede olursam oluyim şu an o kişinin ruhundayım onunlayım yalnız degilim aslında kalabalıgı sevmiyorum boguluyorum ama kalabalıga özlem duyuyorum orada güvenliymişim çocuklugum kalabalık ortamlarda sıkışmış kalmış gibi çocukluga dönmek istiyorum acı nedir bilmeden sorumsuz hiç bir şeyin farkında olmayan o kızın başını okşamak istiyorum oysa o zamanlar sevgiye o kadar ihtiyacım varken nasıl güçlüymüşüm büyümek için çabalıyor yaşımı yalandan büyütüyor saygı görücegimi sanıyordum oysa yaşın hiç bir önemi yok bedenin büyüyor travmaların seninle geliyor bazıları aklından silindi sanıyorsun ama küçücük bir tesadüf tekrar o acıya seni götürebiliyor cocukken fark etmediğim büyüyünce anladıgım tranvalarım var savunmasız o kücücük bedenimin anlamadıgı tranvalarım şimdi gün yüzüne çıkıyor şimdi anlamını buluyor hani bir kompozisyon yazarsınız en son başlıgını koyarsınız ya bu da öyle işte çocukluk ergenlik yetişkinlik o evre böyle işliyormuş anlamak geç oluyor bazen diyorum keşke hiç bir şeyi anlayamasam bir şeyleri ögrenmek zorunda olmasam bir şey siyahsa siyahdır ötesine sebebine inmesem işte o zaman mutluluk benimle olur ama dogamızda var soruşturmak elimizde mi degil yoksa elimde mi degil umursamaz olmak gerçekten iyileştiriyor mu ? Bunu bile beceremiyorum kalbimde bir sızı var iyileştirmeye çalışıyorum kalkanlar örüyorum kimsenin girmesine izin vermiyorum ya da öyle sanıyorum nasıl mutlu olucagımı bilmiyorum yaşamayı sevmek istiyorum düşüncelerim kuş olup uçsun istiyorum özgür oluyim gökyüzüne sarılıyormuş gibi bulutların üzerinde uyuyormuş gibi bir şeye sarılıyorum ama ne oldugunu bilmedigim ama huzuru hissettiğim bulut aşagıya düşmemi engelleyecek olan buluta sarılıyim düşüncelerim yagmur olup tek tek aşagıya akışını hissetmek her aktıgında daha özgür hissetmek ...
