Kalbim acıyla doldu pembeyi seven kız çocuğunun kalbi karanlıklarla dolu yaşadıgımı hissedemiyorum artık nefesim daralıyor gökyüzündeyim ama nefes alamıyorum her yerden esiyor ama nefesimi kontrol edemiyorum iyice kötüye mi gidiyorum bilmiyorum iyiye mi gidiyorum yine bilmiyorum bana ne olucagını bilmiyorum bazen son diyorum yaşama ya öl bu hayat senin için git gide zorlaşıyor hiç bir ley beceremiyorsun öl ya diyorum kalbim hızlı hızlı çarpıyor kendime haksızlık ediyormuş gibi de hissediyorum her zaman kolay yolu seçip pes ediyorum kendime kızıyorum her koşulda ne başıma gelirse sanki benim suçum varmış gibi kötü biriymişim ve kötü şeyler hep beni çekiyormuş gibi hissediyorum hakettim diyorum bunları yaşamam gerekiyordu belki de ama hiç gücüm kalmadı gerçekten bunu yazarken bile göz yaşlarıma hakim olamıyorum bazen kahkaha atarak aglıyorum o halimi unutamıyorum öyle çaresizdim ki delirmiş gibiydim kafamı taşıyamıyorum kahkaha atarak aglıyorum kendimi her şeyden soyutlamamak için elimden geleni yapıyorum çıglıklarımı birileri duysun bana inansınlar istiyorum neleri başardıgımı başaramadıklarımı görsünler onlara kolay olan şeylerin aslında ne kadar zor oldugunu hissetsinler istiyorum keşke yagmurlar yagdıkça içimde ki tüm acılar suya karışıp yok olsa .
