Bulutların üzerine ne zaman çıkarız ? Ölünce mi ? Mutlu olunca mı ? Mutsuz oldugumuzda mı ? Orayı hissediyorum aşagıya bakmaya kodkuyorum kıpırdasam düşücekmişim gibi hissediyorum ama öylece yatmak güvende hissettiriyor sesleri duyuyorum aşagıda hayat ne olursa olsun devam ediyor hayat yoklugumu fark etmiyor bile kızgınmıyım hayır kızgınlıgım kendime daha iyisini başarabilirdim başarabilirim neden aşagıya bakmaya korkuyorum neden buna cesaret etmiyorum ? İşte şimdi bakıyorum her şeyi net görüyorum kıpırdayamıyorum düşme korkum şuan tüm kalbimi ele geçirdi ama herkesi görebiliyorum ne yaptıklarını nerede olduklarını neyi başarıp başarmadıklarını her şeyi onları izliyorum mutlu olduklarında kendime öfkem artıyor bu mutlulugu yaşamam için neye ihtiyacım var senelerdir sorunun cevabını sorguluyorum sorun ben miyim hayat mı ? Neden neden mutsuzluk peşimi bırakmıyor göz yaşlarım bile bana acıyor hissediyorum kalbim o kadar kırık ki tüm yaşadıgım kötülüklere kırgınım insan beklerken agaç olurmuş agaç oldum yeşerdim döküldüm kuruyorum çürüyorum tutundugum tek yer köklerim köklerim topraga saglam basıyor nedenini bilmiyorum bir şey beni topraga sım sıkı sarıyor sökmeye çalıştıgım o toprak beni kendine tekrar bagladı bana şans verdi verildi mutlu olucagım için mi ? Bana kırgın oldugu için mi yoksa daha çok üzmek için mi ? İnsan bazı zaman felaketten dönüyor iyi ki böyle oldu diyip kenara çekiliyor ama buna ragmen çürüyüp koktugumu hissediyorum .
