အခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ပိုင်ပြည့်က စစ်ချီကို ကုတင်မှာ ချပေး၏...ပြီးတော့ ခဏ အနားယူဖို့ ပြောပြီး အပြင်ကို ပြန်ထွက်သွားသည်...
စစ်ချီ ကုတင်ပေါ်မှာ မှီပြီး အနားယူရင်း ဆုခြည်ရှင်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ လုပ်လိုက်သည်...သူမကို ပြောစရာ အကြောင်းတွေ များနေပြီ မဟုတ်ပါလား...
"~တူ တူ တူ~"
"ဟယ်လို"
"မိဆု ငါ.."
"ဖုန်းမှားနေပါတယ်ရှင့်.."
"နောက်မနေနဲ့..စကားအကောင်းပြောမလို့.."
"ဟင့်အင်း..စကား အပျက်ပဲ ပြော.."
"နင်တော်တော်ဖြစ်.."
"ဟီးဟီး..စတာ စတာ...ကဲ မိန့်ကြားတော်မူပါ မောင်စစ်ချီရှင့်.."
စစ်ချီ ဒီနေ့ အားကစားပွဲမှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းစုံကို ဆုခြည်ရှင်ကို ပြောပြလိုက်ပြီး ....
"နင်ဘယ်လို ထင်လဲ..?? ဌာနမှူးက အဖွဲ့မှူးကို ကြိုက်နေတယ်လို့ ထင်လား..!!??"
"ငါ့အထင် ပြောရရင်တော့ ဖြစ်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်..မဖြစ်လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး.."
"နင့်ဟာက ဘာကြီးလဲ.."
"ဪ..နင်ကလည်း...စဉ်းစားကြည့်လေ..သူက အခု နင့်အရင် ဟိုလူကြီးနဲ့ အီစီကလီမလား..အဲ့တော့ အခု သဘောကျနေတာတာတော့ မဖြစ်နိုင်ပင်မဲ့ အရင်ကဆိုရင်တော့ မပြောတတ်ဘူးလေ..သူတို့က တက္ကသိုလ်တည်းက သိခဲ့တာဆို..."
"..အင်း~.."
"အသံက ဘာဖြစ်..အရမ်းလည်း စိတ်ဆင်းရဲမနေနဲ့...ကိုယ့်လူက ကိုယ်မှကိုယ်ဆို ပြီးတာပဲလေ.."
"အေးပါ..."
"ဒါနဲ့ နင့်ဘက်ကရော..??"
"ဘာကိုလဲ.."
"ဪ..နင့်ဘက်ကရော အဲ့ လူအပေါ် ဘယ်လို သဘောထားလဲလို့...နင့်ခံစားချက်တွေကရော သေချာပြီလား...??"
"အင်း~ .....ငါ သူ့ကို သဘောကျတာ ဟုတ်သလို အထက်လူကြီးတစ်ယောက်အပေါ် ရှိရမဲ့ ခံစားချက်ထက် ပိုတာလည်း ဟုတ်တယ်...ဒါပေမဲ့ ငါ သူ့ကို ချစ် မချစ်တော့ မသေချာဘူး...ပြီးတော့..."
YOU ARE READING
Till My Last Breath
Romanceဘာဆက်ဖြစ်မလဲ မသိနိုင်တဲ့ လောကကြီးမှာ ကြိုမမြင်နိုင်တဲ့ အနာဂတ်အတွက် ကတိတွေမပေးရဲပင်မဲ့ မင်းကိုတော့ ကိုယ့်နောက်ဆုံးထွက်သက်ထိ ချစ်နေမယ်ဆိုတာတော့ ကိုယ်ကျိန်ရဲတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့တာက ကတိတစ်ခုမဟုတ်ဘဲ အမှန်တရားတစ်ခု ဖြစ်နေလို့ပဲ....။ ...
