Özgürlüğe kavuşmak için 23 yıldır tutsak tutulduğu hayattan kaçarken doluya tutulan bir kızın hikayesi.
Özgür olmak, normal bir hayat yaşamak için her şeyden, herkesten kaçarken peşini bırakmayan olaylar onun özgür kalmasına engel olup olamayacağın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve girip hızlı adımlarla odaya çıkıp kapıyı sertçe kapatmıştım. Ona olan kızgınlığım, kırgınlığım bir türlü geçmiyordu. Hem bu zor dönemde ona sarılıp saatlerce ağlamak istiyor hem de ondan uzak durmak istiyordum.
Geldiğini hissettiğimde banyoya girip kapıyı kilitledim.
"Perla kapıyı aç. Seninle konuşmam gereken şeyler var aç şu kapıyı"
Sesi gayet sakin çıkarken klozetin kapağını kapatıp üstüne oturmuştum.
"Yalnız kalmak istiyorum"
"Konuşalım seni bırakacağım. O zaman istediğin yere gidebilirsin. Istediğin kadar özgür olup yalnız kalabilirsin ama önce beni dinle"
"Dinlemek istemiyorum"
"Perla!"
Sesini yükseltip durdu.
"Perla bak aç şu kapıyı"
Sakin kalmaya çalışıyor gidiydi. Derin bir nefes alıp kapıya yöneldim.
Gözlerimi kapatıp kapının kilidini çevirdiğimde bunu bekliyormuş gibi anında kapıyı açtı.
"Seni dinliyorum"
Omuzlarımdan tutup gözlerimin icine baktığında ellerini çekmesi için geri çekilmiştim.
"Özür dilerim perla"
"Bu muydu?"
Israrla gözlerinin içine bakmamı istiyor ısrarla bakmıyordum.
"Perla neden anlamak istemiyorsun. O gün öyle davranmak zorun-"
"Yeter artık daha fazla bunları duymak istemiyorum. Polo yeterince aynı şeyleri söyleyip durdu."
"Sorun ne o zaman?"
"Bilmiyorum. Kendimi boşlukta hissediyorum. Içim bomboş sanki. Sanki delirmek üzereymişim gibi, ama üstümde de kocaman bir yük varmış gibi, nefes alamıyormuşum gibi. Bilmiyorum gerçekten ruhum sanki böyle çıkıp gidecekmiş gibi hissediyorum"
Bana sarıldığında ona teslim olmuştum. Benim ondan başka gidecek yerim yoktu. Hissettiklerimi kelimelere dökemiyor ne yapacağımı bilmiyordum.
Gözyaşlarım yavaş yavaş akarken bugün ögrendiklerim yaşadıklarım her şey üst üste gelmişti.
Marco saçlarıma öpücük kondurup okşarken bir yandan da sakinleşmem için bir şeyler söylüyordu.
"Geçti perla. Her şey yoluna girecek. Her şey düzelecek. Iyi olacaksın. Özgür olacaksın. Ben sana özgürlüğünü geri vereceğim"
"Gercekten geri verebilecek misin?"
"Bana güven."
"Bilmiyorum. Neyin içinde olduğumu ne hissedeceğimi bilmiyorum. Senin yanında kendimi iyi hissediyorum ama òyle bir şey oluyor ki kendimi senin yanında çok yabancı hissediyorum. Ve buna sen sebep oluyorsun"
