Ispanya

MUCİZE

Keyifli okumalar ❤️

"Ne... ne mucizesi?"

"Perla. Anne oluyorsun."

Tansiyonum birden düşerken Marcoya sıkıca tutundum. Bayılacakmış gibi hissediyordum.

"Daniel bu doğru mu? Emin misin? Kesin mi?"

"Evet Marco. Yüzde yüz eminim. Perla hamile. Şu an bunun sevincini yaşamanızı istiyorum fakat söylemem gereken çok önemli şeyler olacak. Müsait olduğunda beni ara olur mu?"

"Çok teşekkür ederim Daniel. Mutlaka arayacağım"

Marco telefonu kapatır kapanmaz kollarını bedenime sarmış sıkıca kendine çekiyordu.

"Marco dur ezildim resmen"

Kollarını biraz gevşetip gözlerimin içine baktı. Bu bakışlar o kadar anlamlıydı ki. Gözlerim doluyor hala aldığım habere inanamıyordum.

İçimdeki korku sevincimi baskılarken bu endişemi dışarıya yansıtmamaya çalışıyordum.

Çünkü marconun gözlerindeki bu mutluluğu bozmak istemiyordum.

"Perla"

Dedi usulca. Parmakları yüzümde gezinip önüme düşen saç tutamını kulağımın arkasına koyarken devam etti,

"Bana bu mucizeyi yaşattığın için, bunca sıkıntının arasında beni bu denli mutlu ettiğin için o kadar"

Durdu. Gözleri dolmuş kelimeler boğazında düğüm olmuş gibiydi.

"Ben dünyanın en şanslı insanı olmalıyım"

Dudaklarıma minik bir öpücük bırakırken polo araya girdi.

"Beni ağlatacaksınız şimdi"

Polo kollarını iki yana açtığında marcodan ayrılıp poloya sarıldım.

Abi şefkatini kollarında hissederken yavaşca sırtımı sıvazlıyordu.

"Iyi ki yanımdasın Polo. Bu mutlu anımda yanımda olduğun için çok mutluyum"

"Hep yanında olacağım fıstığım. Her zaman seninle olacağım."

Alnımdan öpüp gülümsedi.

Hala kendimi o kadar garip hissediyordum ki bunu kelimelere dökmem imkansızdı.

Dökemezdim. Bu içimdeki duyguları, yaşadığım bu garip hissi asla kelimelere dökemezdim.

Korkuyordum, deli gibi korkuyordum. Ama o kadar heyecanlı ve mutluydum ki bu aynı kocaman bir uçurumdan atlamak gibiydi.

Aşırı korkunç ama heyecan verici.

"Marco"

Dedim cılız çıkan sesimle.

"Şimdi ne yapacağız?"

"Her şey o kadar güzel olacak ki. Senin kadar güzel bir kızım olduğunda ikinizden de gözlerimi alamadığım günlere bir an önce gitmek istiyorum."

"Nerden biliyorsun? Belki de oğlumuz olacak?"

Elimi istemsizce karnıma götürdüm. Onu hissedemiyordum belki ama orda olduğunu bilmek içimde kelebekler uçuşturuyordu.

"Kızımız olacak ve ben ona bu dünyadaki en güzel ismi vereceğim"

"Neymiş o isim?"

"Görürsün"

Diyip dudaklarını dudaklarıma bastırdı...

Eşyaları alıp arabaya gittik. Yol boyu elimi karnımdan hiç çekmemiş gözlerim kapalı onu hissetmeye çalıştım.