Sen ve Ben

elli üç°

Buz gibi havada, bankta bir başıma otururken buraya doğru gelen Ozan'ı fark etmemle toparlanıp gözlerimi sildim fakat bayağı yakınıma kadar geldiği için muhtemelen fark etmişti, ben nasıl onu fark etmemiştim anlamıyordum. Oysa dümdüz önüme bakıyordum, fazla dalmıştım.

"Boşuna silme, gördüm."

"Tüh," dedim alayla. "Gördün."

"Neyin var?" diyerek üzerindeki ceketi üzerime bıraktı. "Bu sefer ceketli geldim."

"Teşekkür ederim."

"Neyin var diye sormuştum."

"Bir şeyim yok," dedim toparlanmaya çalışarak. "Dalmışım."

"Ağladığını görmüştüm."

"Canım sıkıldı ya," dedim bir şey bulamayarak. "Bir şey olmadı yani."

"Yapma Ela, bizim sınıf bahçeye bakıyor," diyerek camı gösterdi. "Ders boyunca izledim seni, ağladın sürekli."

"Hadi ya," dedim sahte bir üzüntüyle. "Keşke arka bahçeye gitseydim."

"Ela, anlatır mısın? Konuyu dağıtma."

"Aşk çok berbat bir şey Ozan," dedim omuz silkerek. "Hiç kitaplardaki, filmlerdeki gibi bir şey değil."

"Hiç aşık olmadım," dedi. Eski sevgilim kurdu bu cümleyi. Üzülmedim, sadece tuhaftı. "Sevdim falan ama aşkı bilmiyorum, yaşamadım sanırım. Uğruna canımı bile vereceğim kimse olmadı."

"Bu cümleyi bana kurman..."

"Sana yeterince oyun yaptım, yalan söyledim zaten. Artık iyi bir insan olacağımı söylemiştim, yalan söyleyemem şu an."

"Peki."

"Seni ağlatan aşk mıydı? Sevdiğini söylediğin Batu muydu?"

"Konuşmasak bunu, özellikle seninle."

"Yapma Ela, bana yaptıklarının yanında seni dinlemem hiçbir şey kalacak. Bırak, belki bir şey biliyorumdur. Belki yardımcı olurum."

"Sanmıyorum, olamazsın."

"Sanma o zaman, bilemezsin."

"Aslında anlatacağım bir şey yok, o beni sevmiyor."

"Seni mi?"

"Evet."

"İnanmam."

"Neden?"

"Bilmem, sevilmeyecek biri değilsin."

"Sevilmek zorunda değilim aslında," diyerek güldüm. "Takıntı yapmadan bıraksam iyi olacak."

"Tartıştınız mı? Olabilir böyle şeyler, hemen sevmiyor deme."

"Aramızda bir şey yoktu ki Ozan, olacak sanmıştım."

"Anlamıyorum Ela, çok karışık konuşuyorsun."

"Aramızda bir şey yoktu, tartışınca da tamamen koptuk. Üstelik haksızdı, özür dilemek yerine daha da tepeme çıktı, daha da kabalaştı. Bu kadar."

Annesinin cenazesine gittikten sonra, beni dinlemediği için aramızın bozulduğunu anlatmak istemiyordum. Sanırım üstü kapalı konuşmam daha iyi olacaktı.

"Aranızda nasıl bir şey yoktu ya? Ben sizi sevgili sanıyordum."

"Kafamda kurmuşum," dedim gülerek. "Hep derdin ya."

"Neden tartışınız?"

"Ne yapacaksın Ozan?"

"Hâlâ seni seviyor mu acaba?"