you're just mine | taegguk

21

keyifli okumalar 😽

Taehyung...

Nefes alamıyordum. Hastanenin steril kokusundan nefret ediyordum.

Bebeğim için bu hastenede olmaktan nefret ediyordum.

"Taehyung, biraz sakin olur musun?"

Mermi hızında Namjoon'a baktım. "Sakin olmamı mı bekliyorsun benden?" Sesim haddinden yüksek çıkıyordu. "İki saat," dedim yanına yaklaşırken. "İki saattir içeride ve ben ondan haber alamıyorum!"

"Bak, anlıyorum seni ama Jeongguk uyandığında seni bu halde görmek istemez."

"Ne varmış benim halimde? Sikeyim!" Ayağımı yandaki sandalyeye geçirdiğimde hızla yanıma ulaştı. "Sakin ol!"

"Bana sakin olmamı söyleme! Her şeyi söyle! Onu koruyamadın, gözlerini üzerinden çektiğin an bir şey oldu de! Ama bana sakin olmamı söyleme!"

Derin bir nefes verdi ama ben nefes bile alamıyordum. Kalbim acıyordu. Hepsi benim yüzümdendi. Hepsi... Onu korurum sandım ama ilk saniyeden başına bir şey geldi. Koruyamıyordum.

"Pekala, sen bilirsin."

"Namjoon, onu görünce nefesim kesiliyor benim. Ben kendime hakim olamıyorum. Ona birinin zarar vermesine asla... Asla izin vermem ama ona en büyük zararı ben vereceğim."

"Böyle düşünme-"

"Gerçekleri söylesem yanımda durur mu?"

Evet demesi için yalvararak bakıyordum gözlerine. Sadece iki heceden oluşan bu sikik olumlu kelimeyi söylemek neden bu kadar zordu?

"Bilmiyorum, Taehyung. Ve bunu ona söylemeden asla öğrenemeyeceksin."

Zorla nefesimi içime çekerken, göğüsüm titredi. Öğrenemezdim. Doğruydu söylemeden öğrenemezdim ama öğrendikten sonra yanımda durur muydu? Şu anki gibi devam edebilir miydik?

"Telefonun çalıyor." diyene kadar ortamda yayılan sesi bile fark etmemiştim. Uzanıp telefonu bana verdi. Sakince oturup, aramayı yanıtladım.

"V, benim güzel yeğenim. Nasılsın?"

Dişlerimi sıktım, tek elim anında yumruk olmuştu zaten.

"Konuya geç!" diye konuştum.

Dilini damağına vurarak onaylamaz anlamda, "Cık," sesini birkaç defa çıkardı.

Sakin ol, sakin ol, sakin ol.

"Çok kabasın, bana karşı saygılı olmalısın yoksa sevgilin bir sonraki sefere bu kadar şanslı olmaz."

Boğazımdan yükselen hırıltıyı bastıramamıştım.

"Sen! Sen yaptın!" diye bağırdığımda ayağa kalkmıştım. En başından beri biliyordum onun yaptığını ama dile getirmesi fazlasıyla sinirlendirmişti beni. Namjoon kolumdan tutmuş beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama neden? Neden beni sakinleştirmeye çalışıyordu? Defalarca söylememe rağmen neden?