𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐒𝐭𝐫𝐚𝐲 𝐊𝐢𝐝𝐬 𝐂𝐢𝐫𝐜𝐮𝐬

𝙽𝚒𝚎𝚣𝚗𝚊𝚓𝚘𝚖𝚢

Dzisiejszego wieczoru odbywała się kolejna "impreza" w willi chłopaków. Zajmowałam właśnie stolik przy którym najczęściej siedzieliśmy. Musiałam poczekać na nich sama bo musieli jeszcze się przygotować dlatego, że jeden postanowił się przespać i nie obudził się w porę. Był to oczywiście Han, śpioch który mógłby spać całymi dniami. Westchnęłam cicho na swoje myśli. W pomieszczeniu było już sporo gości lecz nadal jeszcze ich przybywało. Zauważyłam, że ostatnio przychodzi tu coraz więcej kobiet aczkolwiek były one raczej osobami towarzyszącymi. Wszystkie były ładnie ubrane, uczesane a także umalowane. Chłopaki zadbali o to, żebym za bardzo się od nich nie różniła. Co jakiś czas miałam przymiarki sukienek i butów. Czułam się z tym trochę nieswojo ale co mogłam zrobić?

W międzyczasie zamówiłam sobie coś do picia, było to białe wino. Rozglądałam się po pomieszczeniu szukając chłopaków, jakoś za bardzo im się nie spieszyło. Popiłam kolejny łyk trunku a ślad szminki na krawędzi kieliszka powoli zaczął się rozmazywać. Spojrzałam na swoją dłoń i poprawiłam pierścionek "zaręczynowy". Na takie wieczory musiałam go zakładać, taką miałam umowę z Bang Chan'em. Zdążyłam do tego przywyknąć i nie robiłam więcej zamieszania tak jak na początku bo i tak nic by mi to nie dało. Usłyszałam jak ktoś siada przy stoliku.

-O chłopaki już jes-gdy podniosłam wzrok zobaczyłam jakiegoś mężczyznę.

Miał on czarne, krótkie włosy i ciemne oczy. Był ubrany w brązowy garnitur a na lewej ręce widniał zegarek.

-Moge się przyłączyć?-jego głos był bardzo niski.

-Tak właściwie to czekam na kogoś.-odparłam trochę zawstydzona.

-Nie szkodzi. Potowarzysze panience przez pewien czas. Czy to nie problem?

-Myślę, że chyba nie.

Nieznajomy uśmiechnął się ukazując szereg swoich białych zębów. Z grzeczności odwzajemniłam uśmiech lecz był on lekki. Mężczyzna przypatrywał mi się i podparł głowę na ręce, napiłam się kolejny raz. Czułam się trochę nieswojo przez jego intensywne spojrzenie.

-Widzę, że ma panienka narzeczonego, mogę wiedzieć kim jest ten szczęściarz?-zapytał po chwili milczenia.

-Pewien mężczyzna w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Bardzo przystojny, mądry i czuły.

-Ma naprawdę piękną narzeczoną. Chwila, niech panienka się nie rusza.

Spojrzałam na niego pytająco. Podniósł się ze swojego miejsca i pochylił w loją stronę. Nie wiedziałam co mam zrobić więc cofnęłam trochę głowę do tyłu. Powoli wyciągał w moją stronę rękę. Przestraszyłam się, że chce mi coś zrobić. Przymknęłam oczy a potem odwróciłam głowę w bok. Czułam jakby ta chwila trwała wieczność.

-Przepraszam bardzo, niech pan zabierze rękę od mojej narzeczonej.-usłyszałam głos mojego wybawcy.

-Ach więc to tak. Przepraszam, nie chciałem zrobić jej nic złego.

-Ruby wszystko w porządku, nic ci nie jest?-przyłożył dłoń do mojego policzka i obejrzał moją twarz.

-Proszę aby pan odszedł.-odezwał się Felix.

Mężczyzna najwyraźniej się speszył i odszedł. Chłopaki zajęli miejsca przy stoliku a Bang Chan usiadł obok mnie i objął jednym ramieniem.

-Wszystko z tobą dobrze?-zapytał zmartwiony.

-Tak, tylko trochę się go wystraszyłam, to wszystko.

-Przepraszam, że nam tyle to zajęło. Nie chciałem.

-To nie twoja wina. Naprawdę nic mi nie jest.

Cieszyłam się, że już przyszli. Nie miałam im tego za złe, że się spóźnili. Poczułam ulgę bo zjawili się w porę. Chłopaki poruszyli jakiś temat i włączyłam się do rozmowy. Bang Chan w pewnym momencie wytarł mi szminkę która rozjechała mi się najprawdopodobniej od picia wina. Jego ruch sprawił, że moje serce zabiło szybciej.