ERİK AĞACI

Giriş

29 Haziran 2013

Sevgili günlük,

Bugün babannemgilin bahçesindeki ağaçtan bir sürü erik topladım. Tam 23 tane! Onlara ulaşabilmek için sürekli zıpladım. Babannem demişti zaten, "Kızım daha yetmedi onlar. Boyun yetmez." diye.

Onu dinlemedim.

Keşke dinleseydim.

Ağaca çıkmıştım. Toplarken zıplamaktan yorulduğum için.

Yaklaşık 10 tane daha erik toplamıştım ağaca çıkınca.

Bir dal gördüm. Tam 5 tane erik vardı dalda.

Defne bahçede kendi başına top oynuyordu. Ona sinirlendiğim için bana küsmüştü. Ben de bana küstüğü için ona trip atıyordum. Ama yardıma ihtiyacım vardı.

Sonra gururum incindi. Ondan yardım istemek yerine dala uzandım. Dalı kopardım. Tam geri çekilirken ağaçtan düştüm. Defne'den yardım istedim ama o bana güldü.

Ona kırıldım. O benden 2 yaş küçük olmasına rağmen yaşıt kuzenlerimle oynarken o yalnız kaldığı için onu da alıyordum yanımıza. Ama öbürleri onu istemiyordu. Ben de kızıyordum onlara.

Ona, abimlere söylememesi için bir kaç eriğimi verdim.

Dizlerim kanıyordu ancak eşofmanım oldugu için gözükmüyordu. Ayağımda biraz acıyordu ama ayağa kalktım. Elimde poşetle girdim konağa.

Defne zaten eriklerini yiyip benden önce ikizim ve abimlerin yanına çıkmıştı.

Ayağım acıya acıya onların yanına çıktım. Annemgil kurban kesmek için hayvanlara bakmaya gitmişti. Babannemgilde öyle.

Evde sadece biz vardık.

Onların yanına geldiğimde kapıyı açıp Yağmur'un yanına oturdum. Defne, Uraz abimin yanındaydı.

Aslında hepsine ikişer tane vermeyi düşünüyordum ama öyle olmadı.

Altı abime ve Yağmur'a eriklerini verdikten sonra Defne'nin bana üzgün üzgün baktığını görünce dayanamayıp ona da verecekken, Çakır abim bana bağırmaya başladı.

Bana Defne'ye vermediğim için kızıp, odadan çıkardı. Bütün eriklerimi de onlar aldı. Bir tane bile yiyemedim.

O gece odama gittiğimde ağrıyan ayağım ve cam battığı için derinden yarılmış dizim için ağladım. Hem de abimin tepkisi için ağladım.

Biliyor musun günlük? Çok zoruma gitti. Diğer abimlerim bir şey söylememesi... Yağmur'un... Canım ikizimin bile susmuş olması...

Çok üzüldüm.

Çünkü abim kuzenini benden daha çok sahipleniyordu.

Diğer abilerim beni savunmamıştı.

İkizim susmuştu.

Beni sevmiyorlardı.

Beni dışlıyorlardı.

Çünkü Defne o gün düştüğümü bilmesine rağmen yardım etmemişti...

Ama yine de gülüyorum biliyor musun?

Çünkü büyüyünce beni sevecekler. Okuduğum bir hikâyede kızın abisi kızı küçükken sevmiyordu. Ama büyüyünce sevmeye başlamıştı.

Hikâyeler; gerçekleşmesi olağan olan kitaplara denirmiş. Öğretmenim öyle söyledi.

Bir gün kafamda kurduğum hayallerin hikayesi de gerçekleşir değil mi günlük?

7 Temmuz 2020

8 yaşımda abilerim sustuğu için ağlıyormuşum.

Bak bu çok komikti.

8 yaşımda Yağmur'un beni sevmediğini iddia ediyormuşum.

Bu daha komikti.

8 yaşımda abilerimin beni seveceğine dair kanıya varmışım.

Kahkaha atıyorum.

5 Haziran 2021

Babannem ve dedem öldü.

Keşke ben de ölseydim.