" 61'İNCİ DAKİKA! GOLÜN SAHİBİİ 8 NUMARALI FORMASIYLA! DORUKHAAAN!"
"TOKÖZ!"
"DORUKHAAAAN!"
"TOKÖZ!"
"DORUKHAAAAN!"
"TOKÖZ!"
Arka tarafta Kazım Koyuncu'dan "Uy Aha" çalarken gözlerimi takım arkadaşlarının üstünde tepinen Dorukhan'a çevirmiştim.
"74'DE BAŞLADI KARADENİZİN FIRTINASI!"
Gol atmıştı, 61'inci dakikada.
Bizim trabzon'un totemlerinden biriydi, eğer 61'inci dakikada gol atarsak, o maçı kesin alacağız denirdi. Uzun lafın kısası, şampiyonluğu ilan etmiştik. Hem de, 61'inci dakikada.
Ondan önce Cornelius, bir gol daha atmıştı. Sonra bir gol yemiştik ama Dorukhan açığı kapatmıştı.
Tüm stadyum hep bir ağızdan tezahürat yaparken yan tarafımda heyecandan ağlamaya başlayan yaştaşım olan kıza kollarımı sarmıştım.
O, şu an benim için bir yabancı değil, kardeşti. Tüm stadyum, şu an benim kardeşimdi. Bu şehirde herkes herkesin kardeşiydi.
Yanımdaki kızın sırtını pat patladım. Heyecanını anlayabiliyordum. Sakin gözüksem de heyecandan üç buçuk değil beş buçuk bile atıyor olabilirdim.
O sırada gözlerimi Dorukhan'a çevirdim. Yüzünde, daha önce hiç görmediğim gülümsemesi ile bana bakıyordu. Beni bütün kalabalığın içinden seçip bulmuştu.
Dün gece hangi tarafta olacağımı ona söylemeyi unutmuştum. O da sormamıştı, ama baktığım ilk yerde bakışları ile karşılaşmak içimi kıpır kıpır etmişti. Dorukhan Toköz, beni her yerde bulmayı nasıl başarıyordu akıl erdiremiyordum.
Beni gördüğü anda, zaferden parlayan gözlerinin daha da parladığını fark etmiştim. Gelmeyeceğimi düşünmüştü galiba.
Üstümde Serkan Balcı forması ile kocaman gülümsemiş ve ellerim haşlanana kadar Dorukhan'ı alkışlamaya devam etmiştim. Sevincim içime sığmıyordu, Avni Aker'de deli gibi eğlenen küçük Çiçek bir anda geri gelmişti.
Maçın bitiş anını hayal etmeden duramıyordum. Dorukhan'ı görebilme ihtimalim çok düşüktü. Yine de, eğer olur da sahaya atlama imkanı bulursak -çok yüksek bir ihtimal- dorukhan'a ufaktan da olsa takılmak istiyordum. O karmaşa da kim kimin nesidir diye düşünecek vakit kalmazdı. Düşünmek yerine maça odaklanmaya karar verdim. Keza tüm stadyum hep bir ağızdan "yarınlara güleceğiz!" şarkımızı söylüyordu.
" SENİN SEVDAN İLE YANIYORUZ AH, DALGALANSIN KARADENİZ AH, NASIL ANLATAYIM SENİ SANAA? KURŞUN GEÇİRMEZ BU SEVDAMIZA!"
Birden tüm taraftar sahaya döküldü.
Direklerin üstünde sallanan abi mi dersin, yan tarafta babama sarılarak rabbimize, trabzonsporun şampiyonluğunu ölmeden ona gösterdiği için dua ederek ağlayan amcayı mı dersin ortalığı böyle görmek beni şoke etmişti.
Her şey birden olunca ne olduğunu anlayamamıştım, ne olduğunu anlamak için yan tarafımda ağlarken teselli ettiğim kıza döndüğümde güçlü bir anaos geldi.
"2021-2022 TÜRKİYE SÜPER LİG AHMET ÇALIK SEZONU ŞAMPİYONU TRABZONSPOR!"
38 yıllık hasret, 30 saniye önce son bulmuştu.
Tanıyan tanımayan, herkes birbirine sıkı sıkıya sarılırken babama doğru uzandım, heyecandan titreyen vücuduna sıkıca sarıldım. Hayat çok garipti. Şampiyon olmuştuk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
shine your star, dorukhan toköz
Fanfiction- tamamlandı. Bir gece yoldan geçerken kaldırım kenarında ağlarken gördüğü genç kıza yardım etmek için arabasını durduran Dorukhan Toköz, kaderini kendi elleriyle yazdığından habersizdi. Hiç ummadığı bir anda hayatının aşkını ilk defa gördüğünden h...
