bölüm yedi; "zoru haman yabarız, imkansız zaman alır."

1.7K 93 22
                                    

"Nefes! Kalk bakaym! Yattın akşama kadar camiş gibi. Haa telefon da ötüy duruy saba beri. Bak bakaym kimdır?"
"Nefes, kalk bakayım. Yattın akşama kadar camış gibi. Şu telefon da ötüp duruyor sabahtan beri. Bak bakayım kimdir?"

Yazarlığı meslek haline dönüştürdüğüm ilk günden beri çok büyük iki hayal kurmuştum kendi kendime.

Birincisi, köyde ev yapmak. İkincisi de anneme sabah saat on bir'in akşam vakti olmadığını kalıcı şekilde öğretmekti.

Birincisi için sermaye lazımdı, ikincisi için sabır. Ve inanın, bende ikisi de pek fazla yoktu. Özellikle ikincisi.

Annem odama gelip benin yerime perdelerimi çekerek camı açmış ve odayı havalandırmıştı. Ama bu işleri yaparken ara sıra laf sokuşturmayı da ihmal etmiyordu. Sinirini merak etmiyordum. Sorsam o da nedenini bilmediğini söyleyip bana daha da sinirlenirdi.

Gerinerek yataktan kalktım, formalarım kenardaki koltukta öylece duruyordu. Gözüm dün gece Dorukhan'dan çarptığım kasketi aradı.

En sonunda, yıllarca gelmesi için beklediğim oyuncağım Karabuğday'ın yanında duran kasketi fark etmiş ve dağınık olan saçlarımı düzeltmeye çalışmadan kasketi başıma taktım.

Dün gecenin yorgunluğu üstümde koca bir yük gibiydi. Ancak içimde hala şampiyonluğun sevinci tazeydi. İster istemez tebessüm ettim. O sırada telefonum annemin dediği gibi ötmüştü.

Şarjda olan telefonumu elime alıp çalışma masamın sandalyesine oturdum. Dorukhan mesaj atmıştı.

Toközcüğüm;

Güne böyle başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Güne böyle başladım.

Gece kuş gibi uyudum. Gerçi, pek gece sayılmazdı ama uyuduk işte.

Son bir maçımız kaldı, o da İstanbul'da.

Gelsene yine.

Ya da gelme. En son İstanbul'da seni gördüğümde ağlıyordun. Yine gelip ağlarsın.

Ya da ağlamazsın.

Yanında yine ben olurum.

Kızım uyansana. Saat kaç olmuş.

Annen hiç kızmıyor mu sana? Kalk hadi. Ararım yoksa

Çiçek;

Çiçek;

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
shine your star, dorukhan toközHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin