"Bitti mi ödevler?"
Bahçe koltuğunda otururken kenardaki masada sakin sakin ödevini kontrol eden Atahan'ıma göz atmış, ardından ortalıkta gözükmeyen miniğimi aramıştım.
"Paşam, kardeşin nerede?"
Atahan ödevinden başını kaldırıp bana bakıp kocaman gülümsedi.
"Menekşe! Çabuk gel! Annem anlatacakmış!"
Hafifçe kaşlarımı çattım, neyi anlatacaktım ki?
Evin içinden bahçeye doğru gelen çıplak ayak sesleri ve mutfaktan gelen, "Yavaş koş! Düşeceksin." uyarısı, kızımın heyecanla yanıma doğru koştuğunun göstergesiydi.
Menekşe koşarak yanıma geldiğinde bakışlarımı merakla üzerinde gezdirdim, heyecanlı olduğunu için kocaman gülümsüyor ve sallanıyordu.
"Anneciğim! Anneciğim! bugün okulda öğretmen bir ödev verdi de, anne ve babamızın nasıl tanıştığını hikaye şeklinde anlatmamız istendi."
Güzeller güzeli minik kızım Menekşe elindeki çizgili defter ve kalemle birlikte kucağıma çıkarken Atahan oturduğu yerde ufak bir kahkaha atıp okuduğu kitabı masaya bırakmıştı.
"Ay anne yalan atıyor bu he. Nasıl tanıştığınızı merak ediyor da nasıl soracağını şaşırıyor."
"Ya abişşş! Sus sus!"
Menekşe dudaklarını büzerek hem abisi hem de bana bakarken, Dorukhan elindeki koca cips kovası ile yanımıza doğru ilerlemişti.
Menekşe saniyesinde kucağımdan, bana ufaktan yumruk atarak babasına doğru atılırken amel defterimin kapanmasına ramak kaldığını hissetmiştim.
"Aman babasının prensesi, annene zarar vermede ge- Hop! Babasının mis kokulu kızı!"
Dorukhan cips kovasını kenara bırakıp minik kızımızı kucağına alırken Atahan da oturduğu yerden kalkıp benim kucağıma oturmuştu.
"Annen köle o kumral saçlara!"
Atahan'ın saçlarının arasına öpücükler bırakırken Dorukhan'ın yüzündeki kocaman gülümseme ve gözlerindeki ışıltı ile bizi izlediğini fark etmiştim.
İster istemez duygulandığımı hissetmiştim.
Evliliğimizin neredeyse onuncu yılına doğru giderken altıncı yılımızda aramıza katılan güzel kızımız Menekşe ile güzel ve huzurlu olan ailemize katılmaya karar vermiş ve bizi tekrardan dünyanın en mutlu iki insanı olmamızı sağlamıştı.
Dorukhan, başta kızı olacağı için fazlasıyla sevinirken hamileliğimin ortalarına doğru, 'acaba Atahan kıskanır mı?' düşüncesi ile kendini yemiş, ancak sonlara doğru Atahan'ın bir kız kardeşe sahip olacağı sevinci ile ortalıkta dolandığını biraz geçte olsa fark edip rahat bir nefes almıştı.
Dorukhan çok güzel bir baba olmuştu, bumu zaten hepimiz Atahan'dan biliyoruz, ancak sandığımdan çok daha güzel bir kız babası olmuştu.
Bunu anlamam biraz geç olsa da, gidilen her deplasman sonrası gelen koca koca oyuncak bebekler ve evde verilen çay partlerinden anlamıştım.
Menekşe olduktan sonra ise Atahan'a olan ilgisi bir gram bile eksilmemişti, aksine ikisi bir olup minik prensesi eğlendirmek için ellerinden geleni yapıyor ve bana zorluk çıkarmıyorlardı.
Atahan ve Dorukhan benim gizli kahramanlarımdı.
Menekşe ise minik prensesim.
Menekşe, Atahan'ın aksine bana biraz daha fazla benziyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
shine your star, dorukhan toköz
Fanfic- tamamlandı. Bir gece yoldan geçerken kaldırım kenarında ağlarken gördüğü genç kıza yardım etmek için arabasını durduran Dorukhan Toköz, kaderini kendi elleriyle yazdığından habersizdi. Hiç ummadığı bir anda hayatının aşkını ilk defa gördüğünden h...
