Büyülenmiş Zaman

𖥸'32

Gözlerimi gökyüzünde parlamakta olan aya diktim. Bahçeye çıkmıştım. Hizmetçinin söylediğine göre Jacob, bahçede kılıç antrenmanı yapıyordu. Kafamı aşağı eğip etrafa baktım. Şu koca, şişko aya bakmak bana annemin dediklerini hatırlatıyordu. Gözlerimi kapatıp derin nefes aldım. Sakinleşmem gerekiyordu, ama hayat sinirlerimi zorlayacak bir şeyler hep buluyordu maalesef ki. Rüzgâr vardı ve beyaz saçlarım havada dans ediyordu. Giyindiğim mavi elbise pek de sıcak değildi. O yüzden Jacob'u acilen bulup konuşsam iyi olurdu. Gerçi anlattıklarımdan sonra bana sersemmişim gibi bakacağına emindim, ama yapacak başka da bir yol yoktu.

Yürümeye devam ettim. Beyaz duvarlarla kaplı alana vardığımda gözlerimi etrafta dolaştırdım. Burası çiçek bahçesiydi. Babam, anneme gençken yapmıştı. Uzun süredir bu malikaneye gelmediğimden neredeyse unutmuştum. Gözlerim krizantemlerle buluştuğunda içimde tuhaf bir burukluk ayağa kalktı. Samuel'i hatırlamıştım, ona krizantemle ilgili anlattığım hikâyeyi düşündüm. Hayatım da aynı Ante'nin hayatı gibi olmuştu. James aniden kaybolmuştu, ben ise yapayalnız kalmıştım. Ama benim hikayemde kıskanç bir krizantem yoktu, yoksa var mıydı?

Gözlerimi krizantemlerden kaldırdım. Karşılaştığım manzara ile nefesimi tutmuştum. Acele davranıp uzun beyaz duvarın arkasına geçtim. Dikkatle ikiliyi izledim. Jacob elindeki kılıçla saçma sapan hareketler yapıyordu. Olivia ise bahçe şelalesinin kenarındaki beyaz kısma oturmuş onu izliyordu. Bir şeyler konuşuyorlardı, ama onları duyamıyordum. Her ne kadar ihanete uğramış gibi, hissetsem de bu, onların gecesiydi. Onlara engel olmamalıydım. İnsanların aşk ilişkilerine karışmamalıyım, sadece kaçmama izin verin. Ama bir tarafım şu küçük sersemi merak ediyordu. Jacob'un benim kardeşimdi sonuçta? Merak edebilirdim? Hem uygunlar mı birbirlerine anlamalıydım.

Jacob kılıçı bırakıp Olivia'ya yaklaştı. Gözlerimi kocaman açtım. Olivia'nın ayaklarına yaklaştı. Bir dizini yere bastırdı. Olivia'nın ayaklarına bir şey mi olmuştu? Gözlerimi kısıp dikkatle izledim. "Başkalarının aşk ilişkilerini izlememelisin." Biliyorum, biliyorum, iç ses, birazcık izleyeyim gideceğim. Daha da öne eğilip izledim. Öksürük sesi duyduğumda kafamı geriye çevirdim. Aman Tanrım! Esteban, sen ne zamandan beridir oradasın, seni utanmaz!

Doğrulup üzerimi düzlettim. "Bu yaptığınız çok saygısızca." Gözlerimi kıstım. "Beni korkuttunuz."

Dudakları hafif kıvrıldı. "Ya sizin yaptığınıza ne demeli?" Gözleri arkamdaki çifti buldu. Ben de fırsattan istifade onlara baktığımda Jacob'un, Olivia'yı kucağına oturur pozisyonda aldığını görmüştüm. Gözlerimi kocaman açtım. Bu sahneyi daha çok izlemek istiyordum, lakin Esteban'ın boğazını temizlemesi yine bana engel oldu.

Göz devirdim. "Bu, aile içi bir mevzu, sizi alakadar etmez." Çenemi kaldırdım. Madem böyle oynayacaktı, ben de eşlik ederdim. Birkaç adım atıp önümde durdu. Yutkundum. Bu adamın derdine bende çare yoktu, anlamıyor muydu?

"Bir süreliğine," dedi gözlerini gözlerime dikmişken, "buralarda olamayacağım."

Gözlerine bakıyordum. Cümlesi bittikten sonra birkaç adım geriye gittim. "İyi." Gözlerimi yere diktim. Üstelik bir süreliğine mi? Zaten senin işin burada değil? Gitsene kendi krallığına.

"Bir yemin ettim." Neden bunları bana anlatıyorsun? "O yemini gerçekleştirmem gerekiyor." Sadece geriye dön ve git. Bu zırvalıklara dahil olmak istemiyorum. Hayatım zaten fazlasıyla rengarenk! "Benimle ilgili müstehcen roman yazan herifi bulup öldüreceğime kraliyet yemini ettim." Gözlerimi kocaman açtım. O! Benim tatlı yazarım! Sen buna nasıl cüret edersin, pislik! Yüzümde önünde gördüğü böcekten iğrenen bir ifade ile Esteban'a baktım. "Biliyorum, ben de aynı sizin gibi o yazardan nefret ediyorum. İsmini duyar duymaz, yüzünüzdeki ifadeden nasıl nefret ettiğinizi anladım." Ondan mı? Senden mi? Üstelik kraliyet yemini mi?! Bu yemin mutlaka yapılmalıydı, hele ki krallık üyelerinden birisi bu yemini yapmışken. Neden durup dururken, böyle saçma bir şey yapmıştın ki!