❤️ရင်ဘတ်ထဲက ကလေးငယ်❤️
အပိုင်း ၈
"သစ် ဟိုနေ့ကပျော်ဖို့ကောင်းတယ်နော်"
"မကောင်းပါဘူးဟာ လူတွေရှုပ်ရှက်ခက်နေမ
ပြီးတော့
"ကောင်းပါတယ်ဟာ....နင်အ့ဲကြောင့်လင်မရတာ!
"ဟ့ဲ ဖလမ အ့ဲလင်နင်ပဲယူ"
"သစ်စုတ် ရရင်ယူမှာမပူနဲ့"
(ငါ့လိုပဲဟ🤣)
"ရွတယ်"
ဒီလိုနဲ့စာသင်ချိန်တရွေ့ရွေ့သာကုန်ဆုံးသွားတယ် သစ်နဲ့မိဖူးကတော့မတည့်အတူနေနှစ်ယောက်အဖြစ်ထုံတမ်းအစဉ္လာမရိုးနိုင် .ကိုသော်ကတော့ထိုကလေးကြီး၂ယောက်ကိုလိုက်ထိန်းနေရသည်။
ညဉ့္ဉီးယံအမှောင်ထုရဲ့အရသာကိုဇိမ်ခံမျှော်စင်ဖြစ်တ့ဲ new house ဇိမ်ခံတိုက်ပေါ်မှခံစားနေတဲ့ မာန်တစ်ယောက် အပြည့်အ၀အနားယူနေပါသည်။
မာန်တစ်ယောက်စိတ်တည်ငြိမ်မှုမရဘဲ ထိုညကတွေ့ခဲ့တဲ့ ချာတိတ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့မျက်၀န်းတွေကိုမေ့မရတာဘာကြောင့်လဲ။
"ဟူး!!,,,,,.........ငါဘာကြောင့်အ့ဲချာတိတ်ကိုမေ့ပစ်မရတာလဲ"
မာန်လည်းလက်ထဲကcoffeeခွက်ကိုအသာချပြီး လက်ထဲစုတ်တံတစ်ချောင်းပြောင်းကိုင်လိုက်သည္။
စိတ်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့လှပသေသပ်စွာဆွဲနေတဲ့ ပန်းချီကား ရဲ့ပုံရိပ်ကတော့ မာန်သဘောကျစေတဲ့ သစ်ရဲ့ကလေးဘ၀ပုံရိပ်လေး.........
"Boss! ..... wow ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ဘယ်သ့ကလေးလည်း"
"ငါဆွဲနေတာ ငါ့ကလေးပေါ့"
"ဟာ..........မဟုတ်တာ bossမှာကလေးမရှိပါဘူးဗျာ"
"ဟုတ်လား"
"ဘယ် ကလေးပုံပါလိမ့်🤔"
"စဉ္းစားနေ......ငါရေသွားချိုးတော့မယ်"
စိုင်းလည်းတွေးနေတာရပ်လိုက်ပြီး bossအားကြည့်လိုက်တ့ဲအခါ........လည်ပင်းမှဆွဲကြိုးလေးကိုအနမ်းပေးကာရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားတ့ဲ မာန်အား နားမလည်သလိုဖြစ်နေသည်။
"boss ကျွန်တော် အပြင်မှာစားစရာသွား၀ယ်အုန်းမယ်"
စိုင်းလည်း coffeeဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့၀င်လာပြီး.....
