❤️ရင်ဘတ်ထဲက ကလေးငယ်❤️
အပိုင်း ၅၀
'"ကျွန်တော်ကျောင်းဘယ်တော့ပြန်တက်ရမှာလဲ"
နံနက်စာစားနေတဲ့လက်စတောင် ရပ်တန့်သွားသည်။
မေးတဲ့မေးခွန်းက လေသံချိုချိုလေးတော့မဟုတ်။
"ကိုကို စီစဉ္ပြီးပြီ ကျောင်းတော့မသွားရဘူး
Online ပေါ်ကသက်ရမယ်"
"ဟာ.....ဘယ်လိုလုပ်စာရတော့မှာလဲ "
"စာမရလည်းဘာမှမဖြစ်ဘူး ကလေးမအောင်မချင်း
အဲ့ကျောင်းပိတ်လို့မရဘူး "
"ခင်များကလည်း အခြားသူတွေနစ်နာတာပေါ့
ကျွန်တော့်တစ်ယောက်တည်းနဲ့ ကိုယ့်ကြောင့်နဲ့တော့
အခြားသူတွေ မထိခိုက်ပါနဲ့ ခင်များပိုင်တယ်ဆိုပြီး'"
"ဒါတွေ ကိုကိုမသိဘူး ကိုကိုသိတာ ကလေးငယ်တစ်ယောက်တည်းအတွက်ပဲ ဆက္မပြောနဲ့တော့
ဒီဖုန်းယူထား ကိုကိုခေါ်တဲ့အချိန်တိုင်းအနားမှာရှိပါစေနော် ပြီးတော့ မိဖူးကလွဲပြီးအခြားဖုန်းခေါ်ခွင့်မရှိဘူး ကလေးဖုန်းပြောတဲ့စကားတိုင်း ကိုကိုသိနေတယ်နော် ကိုကိုသွားပြီ"
အမိန့်ချွေနေသူအား မျက္မှောင်ကျုံ့ကာ ထိုင်ကြည့်နေသည်.
ကျွန်တော်လည်းလွယ်လွယ် အလျော့ပေးမယ်ထင်နေလား အလွယ်တကူချော့ရုံနဲ့ ပြန်ပျော့သွားမှာမဟုတ်ဘူး။ကျွန်တော်ချစ်နေရင်တောင် ခင်များပြုလုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်တွေအတွက်ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်.
ကုမ္မဏီမှာ လေလံပွဲတစ်ခုအတွက် တိုင်ပင်ရန်
လွန်း ရောက်ရှိနေခဲ့သည်။
ဉီးအဂ္ဂ ထံ ရှယ်ယာ၀င်ဖို့ပဲတိုက်တွန်းနေတဲ့ လွန်းကို
စိတ်ပျက်လာသည်။
"လွန်းတို့ မင်္ဂလာပွဲ ဘယ်တော့လောက်စီစဉ္မလဲ"
"ဖော်ထုတ်ပြီးတဲ့ တစ်နေ့ အပြတ်ရှင်းမှာ....."
"ဟမ်....ဘာပြောတာလဲ"
"ဪ.......ဘာမှမဟုတ်ဘူး အိမ်မက္ တွေ အကောင်အထည်ဖော်တဲ့တစ်နေ့ပေါ့ လွန်းရယ်"
"လွန်းစောင့်နေမှာနော် မြန်မြန်"
"အင်း သေချာပေါက်စောင့်နေ"
