❤️ရင်ဘတ်ထဲက ကလေးငယ်❤️
အပိုင်း ၃၉
သာယာပါတယ်ဆိုတဲ့လောကကြီးရယ် ကျယ်ပြောလှတဲ့ကောင်းကင်ကြီးရယ် ဘယ်သူကများဆေးရောင်စုံတွေရေးဆွဲထားကြပါလိမ့်။
လူလူချင်း ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေထားရမယ်လို့
ဘယ်သူရော စတင်ခဲ့တာလည်း။
အမှောင်ထုကို ကြီးစိုးနိုင်တာ အလင်းရောင်၊
ကျွန်တော့်ကို စိုးမိုးနိုင်တာ တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်
ထိုလူသားက ကျွန်ေတာ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကိုကို။
လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်း စေ့စပ်မှုတွေမလိုပါဘူး
ကိုကိုဘေးနား ရှိနေရတာနဲ့ကို ကျေနပ်နေတာ။
လက်ထပ်တာဟာ စိတ်ချယုံကြည်ခြင်းတဲ့
အဲ့အရာတွေမလိုအောင်ကို ယုံကြည်မှုတွေနဲ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးပေးဆပ်ပြီးသား။
အိမ်ရှေ့ကို အနီရောင်ကားလှလှလေးတစ်စီး ၀င်ရောင်လာခဲ့သည်။
"မမ မိုး"
မိုးမဒီနာမည်ခေါ်ကာ အိမ်ထဲ၀င်လာသော ထိုမိန်းကလေး။
"ဟယ် လွန်းလာလေ"
"ကိုမာန်ရော"
"မာန်လား အပေါ်မှာ ကုမ္မဏီသွားဖို့ပြင်နေတယ်"
"လွန်းက အိမ်မှာထမင်းစားဖိတ်မလို့လာခေါ်တာ မမရော မာန်ရော လိုက်ခဲ့ရမယ်"
"မမက ကိစ္စမရှိဘူး မာန်ကအရေးကြီးစည်းေ၀းရှိတယ်တဲ့ "
"ဟုတ်လား လွန်းက လာစေချင်တာ"
"ဘာလဲမမ"
"ဪ မာန်"
"ကိုမာန် လွန်းအိမ်မှာ ထမင်းစားဖိတ်မလို့လာနော် သူစိမ်းမှမဟုတ်တာ "
"ကိုယ်က စည်းေ၀းရှိတယ်လွန်းရဲ့ မမပဲခေါ်သွားနော်"
"ပြီးရော မမလိုက္မယ်မလား"
"လိုက္မှာပေါ့ ဒါနဲ့"
"ဘာလဲမမ"
"မောင်ငယ်လေးပါ ခေါ်သွားရမယ် သူဒီနေ့ကျောင်းမသွားဘူးမလား"
"သစ်ကိုပြောတာလားမမ"
"ဟုတ်တယ်လွန်း"
"ခေါ်လေ"
