❤️ရင်ဘတ်ထဲက ကလေးငယ်❤️
အပိုင်း ၅၉
ထမင်းဝိုင်းရဲ့ ငြိမ်သက္မှုကို မာန့်ရဲ့ အမေးစကားနဲ့ ဖြိုခွဲလိုက်သည်။
"ေ၀ယံပြီးတာနဲ့ မင်းတန်းပြန်ဖို့လား ဒါဆိုငါတို့နဲ့လိုက်"
"မလိုက်တော့ပါ ဘူးကွာ ငါ ရွာတစ်ရွာကို၀င်ဖို့ရှိသေးတယ်ကွ "
"ဘယ်ရွာလဲကွ"
"လော်ဖန်းရွာပါကွာ ဆေးကုမလို့လေ"
လှုပ်စိစိဖြင့် စနောက်ရင်း ထမင်းစားနေကြသော ဘေးက ကလေးပေါက်၂ကောင်က ချက်ခြင်းဆိုသလိုငြိမ်ကျသွားခဲ့သည်။ဒါကို မာန်လည်း သတိထားမိခဲ့သည်။
ထမင်းပင်မစားနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကလေးငယ်ရယ် ကလေးငယ်အားကြည့်နေသော မိဖူးကို မာန်မေးရန်ပြင်လိုက်သည်။
"ကလေးငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
စိုင်းနဲ့ ေ၀ယံလည်း စိတ်၀င်စားစွာစောင့်ကြည့်နေကြသည်။
"ကိုကို........ကို........"
စကားကို ထေ့ငေါ့စွာပြောရင်း ငိုသံလေးစွတ်လာသဖြင့် မာန်ပြာယာခက်လာသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ကလေးရယ် ကိုကိုစိတ်ပူလိုက်တာ
ပြောပြနော် "
မျက်နှာလေးအားယုယစွာ ထွေးပွေ့ရင်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
"babyလေ........ဟင့် .....ဟို.."
အသက်၅နှစ်အရွယ်အတိတ်ကအချိန်တွေကို ပြန်လည်သတိရလာ၍ ပြောစရာစကားများထွက္မအောင်ကြောက်ရွံ့လာခဲ့သည်။သူ့ရှေ့မှာ မီးလောင်သေဆုံးနေကြသော သူငယ်ချင်းများရယ်။အဲ့ဒီကစ၍ရွာလေးအားရောက်ခဲ့သည်အား ပြောမထွက်ခဲ့။
ကျောပြင်လေးအား ပွတ်ပေးကာ ထွေးပွေ့ထားသည်။
"ok...okမပြောတော့နဲ့နော် ကလေးအဆင်မပြေရင် မပြောနဲ့နော်"
၀မ်းနည်းရိပ်သန်းနေသော ကလေးငယ်လေးရဲ့အတိတ်တွေကို သူဒီထက်ပိုသိအောင်ကြိုးစားတော့မည်။
မာန်မသိချင်လို့မဟုတ် ကလေးရဲ့ အတိတ်ဆိုးတွေကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ အသုံးမကျမှန်းသိ၍ဖြစ်သည်။
