Sierra: Where Magic Lives

Chapter 51: Hybrid

Vinisha's POV

The evaluation happened yesterday but I'm still here in Kleafon, stuck in a bimaristan, waiting for my wounds to heal. Tumingin ako sa orasan na nakalagay sa dingding. Malapit nang mag ala una ng hapon. I pushed myself up and sat on my bed. I took a deep breath before getting off and walked towards the door.

"Salamat sa pag-alaga sa akin, aalis na po ako." I payed before taking my steps out of the bimaristan.

Paika-ika ako sa paglalakad habang sapo ang sikmura. Nararamdaman ko pa ang suntok na binigay sa akin ng mukhang aso na lalaki. Hindi pa talaga nakontento at pinilayan pa ako. They absolutely deserve to have those frozen tongue and hands.

I went straight ahead to the mansion where the leopards were kept. All leopard was there, everyone is probably busy with their lives. Kinuha ko si Hercules at hinaplos ang maputi niyang balahibo. Pagkalabas ay agad akong sumakay sa kaniya at pinatakbo patungo sa SSI.

Ala una y media nang makarating ako. Sa gubat ako dumaan para walang makakita sa akin. I crept into the woods as I scanned the whole place. Nakikita ko na ang mga dorm ng babae kaya mabilis akong tumakbo roon. Nagkataon na walang tao sa paligid kaya kaagad akong nakapasok. Kaya ko sanang magteleport na lang sa silid ko ngunit hindi ko magawa dahil hawak ko ang batong pinapahanap ni Head. I ran as fast and swift as I can and I succeeded. No one saw how much I looked like a fool, limping and scrunching my whole face.

I sighed heavily when I entered my room. Dahan-dahan kong ibinaba ang sarili sa kama at humiga. Pumikit ako nang ilang sandali ngunit naistorbo sa ingay mula sa labas. I got up and looked at the window. Tumayo ako at nilapitan ito.

Kumunot ang aking noo nang makita ang mga sirang bahagi ng mga building. Napakaraming tao ang nagtutulungan sa pag-ayos ng mga ito. Ano ang nangyari?

Napasinghap ako sa gulat nang kumalabog nang napakalakas ang pinto ng silid ko. I turned around and saw the furious Bela. Sinipa nito pasara ang pinto at naglakad palapit sa akin.

"What happened?" I asked.

"What happened to you, Perez?" hinagod niya ako ng tingin. "Anong klaseng adventure ang pinuntahan mo?"

"Ayos lang ako. Ano ang—" pinutol niya ako.

"Ayos?" she looked at me in disbelief. "Maayos ka pa sa hitsura mong 'yan? You're burned, you're wounded. Nakita kitang hirap na hirap sa pagtakbo papasok ng dorm. At sasabihin mong ayos ka lang?"

I looked at my exposed arms. I have nothing to wear but the lousy clothes from the bimaristan. Kitang kita ang mga balat kong naghilom na mula sa pagkasunog.

"Just got into trouble, not a big deal. I'm fine now," umupo ako sa kama.

"What happened?" mahinahon niyang tanong.

"Hindi mo kailangang mag-alala. Ayos lang talaga ako."

"What happened?" she sat and held my hand. Concern and frustration was evident in her eyes. "Pakiusap. Ano'ng nangyari sa'yo?"

I avoided her eyes and sighed. My jaws tightened and I took my hand away from her hold. Umatras ako at sumandal sa headboard ng kama. Itinaas ko ang mga tuhod at ipinatong ang mga braso.

"I finally found the old witch."

Nanlaki ang mga mata niya. "Saan? Paano kayo nagkita?"

"She abducted me. She knew we knew each other and wanted to punish me. Hindi ko na sasabihin kung ano ang ginawa niya dahil nakikita mo naman sa hitsura ko ngayon," napangiwi ako nang tignan ang mga brasong kakaiba na ang kulay.

My mother used to compliment my skin. She loved everything about my differences from everyone in our clan. Most of the Perez's have fair and pale complexion while I inherited hers. Even my eyes, they were blue before I changed it to black and then the incident with Driya happened, it became grey. My grandfather in my mother's side have the same eyes as me. Papang would always defend me from my harsh relatives in my father's side. Palagi niyang sinasabi sa akin na ang totoo naman talagang Hydorian ay asul ang mga mata, hindi itim na parang balahibo ng uwak.