Çalınan Dans

2.9 // Büyülenen Taraf

"Seni seyretmem, gezmem lazımdı. Bu yolun sonunu bulmam lazımdı."

Orhan sıkıntıyla hala dans eden Medet ve Vartolu'yu izlerken Efsun'a döndü. "Bunlar herhalde mekanı dağıtmayacaklar Hanımefendi." Efsun gözlerini onlardan alıp adamına baktı. "Belki sonra yaparlar ve bu da planın bir parçasıdır?" dedi bir umut. Orhan Almanlara halay çekmeyi öğretmeye çalışan esmer adama bakıp "Zannetmiyorum Hanımefendi." dedi. "Belki de ona gereğinden fazla kredit verdik. Zannettiğimiz gibi biri değildir."

Efsun adama bakıp dudaklarını büzdü. "Sen sıkıldıysan git Orhan, ben beklerim." Sarışın adam hemen gözlüklerini düzeltip "Olmaz öyle şey Hanımefendi, yanınızda kalayım." dedi. Efsun ona anlayışla bakıp "Orhan cidden git otele dinlen. Ben beklerim. Silahım, her şeyim yanımda." dedi. "Hem bana zarar vermeye kalksa bile bu sarhoşlukla bir bok yapamaz muhtemelen."

Orhan ikna olup giderken Efsun halay çeken adamı izlemeye devam etti. Nedense Vartolu denildiğinde aklına hep soğukkanlı bir katil, bir suç dehası geliyordu. Ki Vartolu'nun öyle bir yanı da vardı zaten. Ama bu eğlenceli, dans eden, şapşal hali gelmiyordu aklına Efsun'un. İkisini aynı anda olabilen bir insan olması zaten başlı başına bir şoktu kadın için.

Efsun önündeki çilekli şampanyadan bir yudum alıp Vartolu'nun tarafına geri döndüğünde adamın orada olmadığını fark etti. Kaşlarını çatıp etrafa bakınırken arkasından soğuk bir ses "Buradayım." dedi. Efsun tanıdığı sesle anında irkilip yavaşça bar sandalyesini döndürdü. Vartolu delici koyu gözleriyle ona bakıyordu. Efsun Yamaç'la, onun silahıyla burun buruna geldiğinde korkmadığı kadar Vartolu'yla bakışırken korkmuştu.

"Geldiğinden beri yanındaki lavukla beni izliyorsun. O lavuk gitti. Yalnız kaldın, hala izliyorsun. Söyleyeceğin bir şey varsa söyle."

Efsun gözlerini kırpıştırıp başını yana eğerek Almanca konuşan adama baktı. "Sen...benim kim olduğumu bilmiyorsun." dedi o da Almanca. Adam omzunu silkti. "Almanya'da ünlü falan mısın?" dedi. "Almanya'da yaşamıyorum ben, Türk'üm." Efsun hemen kendine gelip "B-Ben de Türk'üm ya." dedi Türkçe. Vartolu başını salladı. "Hala izlemeni açıklamıyor."

Efsun o anın çok kritik olduğunun farkındaydı. Adamın babasının katili Efsun Kent olduğunu saklayıp ardından hemen kaçabilirdi ya da kim olduğunu ifşa edip USB'yi verip çekip gidebilirdi. Ama kadın ikisini de yapmadı. Elini uzatıp "Simay ben." dedi. "Sadece bu Alman barında halay çekmeye çalışan birini görünce ilgimi çekmişti o kadar. Rahatsız ettiysem özür dilerim."

Bu cevapla Vartolu'nun yüzündeki soğuk ifade silinip normale dönmüştü. "Ha." dedi ve hemen kendine uzatılan eli sıktı. "Salih ben de. Özür dilerim öyle sert çıkıştım, mesleki deformasyon, biri bana birkaç saniyeden fazla bakınca paranoyaklaşıyorum."

Efsun başını sallarken bir şey fark etti. Adam elini sıkarken o Efsun'un alışkın olduğu irkilmeyi yapmamıştı. Gözlerine bakarken hayranlık görememişti kahvelerde kadın. Efsun bunları düşünüp hala adamın elini tutarken Salih "Alayım mı artık elimi?" dedi. Kadın hemen kendine gelip "Tabi, özür dilerim." deyip adamın elini bıraktı.

İkisi de bir süre sustuktan sonra Efsun "Sen Almanya'ya neden geldin? Alman Halay tekniğini geliştirmeye değil herhalde?" dedi gülümseyerek. Salih gülüp "Yok, nedeni çok başka." dedi. "Birini bulacağım da." Efsun konuyu daha da çok açmak istese de sustu. Bu sefer adam ona bakıp "Sen?" dedi. Efsun ona dönünce yutkunup "İş, biraz da tatil." dedi. "Ben de birini bulacağım da."

Salih o konuşurken barmene işaretle sipariş vermişti. "Eee, anlat bakalım Simay." dedi sigarasını yakarken. Efsun yeşil gözlerini kırpıştırıp "N-Neyi?" dedi. Adam sigarasından bir nefes alıp tütünü dudaklarından ayırdı, omzunu silkip "Ne istersen. Beni oraya geri gönderme ne olur. Sarhoş olunca Medet çok yılışıklaşıyor, sanki normalde hiç değilmiş gibi." dedi. "Anlat işte. Kardeşin falan var mı mesela?" Salih barmenin verdiği viskiyi yudumlarken Efsun dudaklarını büzüp gözlerini kaçırdı. Başlamıştı bir yalana, devam etmeliydi.