Çalınan Dans

3.5 // Hani Sen Acı Veren Kalpsizlerden Olamazdın?

SEZON FİNALİ

"Solsun resimler aşk ölmüş desinler. Sen gül benim içim yanıyor."

Salih elinde biralarla çatıya çıkıp onu kenarda oturarak bekleyen yeğenine baktı. "Eee Akın?" dedi. "Benimle ne konuşmak istiyorsun bakalım?" Genç adam amcasına bakıp "Gel amca, otur önce bir." dedi. Bu ana gelene kadar bunu nasıl anlatacağını döne döne düşünmüştü. Kafasında bin ton plan yapmıştı, sözlerini tartmıştı. Ama asla doğru bir yolunu bulamamıştı.

Yanına oturup birasını kafasına diken amcasına baktı ve "Ben dedemi öldürdüm." dedi bir anda. Başka yolu yoktu. Bir anda olup bitmeliydi ne olacaksa. Ama amcası tepki göstermeden aldığı yudumu yutup "Dedeni sen öldürmedin." dedi rahat bir şekilde. "Dedenin katili öldü oğlum, hallettim onu ben."

Akın beklediği tepkiyi alamamanın bozduğu sinirleriyle "Hayret, oysa dün akşam soframızın başında oturuyordu dedemin katili." dedi birden. İşte bu amcasına istediği tepkiyi verdirtmişti. Salih yeğenine soğuk gözlerle bakıp "Nereden biliyorsun sen bunu?" dedi. Akın zar zor ona bakmaya devam edip yutkundu. "O-Oradaydım ben de. Gördüm yani." Salih gözlerini kırpmadan "Neden katilin sen olduğunu düşünüyorsun peki?" dedi sadece. Ne yüzünde ne sesinde tek gram duygu vardı.

Akın biraz cesaret için birasından büyük bir yudum alıp "Hapisten çıkınca Yücel'le anlaşma yaptım. Hepinizin gitmesi, dedemin ölmesi için. Çukur bana kalsın diye. O zarfların olduğu balonu ben bağladım o tele. Siz hepiniz giderken mahallede kaldım. Amcamın dedemi öldürmeye gittiğini biliyordum. Siz içerdeyken Azer'le de ortak oldum, uyuşturucu yaptı o, ben dağıttım. Timsah'la arkadaş oldum. O Hanımefendi'nin her dediğini yaptım. Ailemizin içinden geçen kim varsa aynı masaya oturup yemek yed-"

"Dur dur dur şimdi. Hanımefendi kim?"

Akın ciddi olup olmadığını anlamak için amcasına baktı. "Sana anlatmadı mı Yamaç amcam?" dedi. "Sizin eski bir düşmanınız mı ne varmış, Baykal diye. Onun kızı. Kendine Hanımefendi dedirten bir aşüfte işte. Ama esas adı Efsun. Efsun Kent." Salih sinirden gülüp "Hay amına koyayım bir de kızı mı var bunun ya?" diye söylendi. "Kızı var öyle mi? Kesin tüm işin başında da o vardır, tüm para ondan geçiyor, planları o yapıyor, sizi de piyon gibi kullanıyor."

Akın başını salladı. "Sen nereden biliyorsun böyle olduğunu?" Salih omzunu silkip "Zamanında babanla ben o Efsun'un babasıyla çalışıp Çukur bize kalsın diye ailemizin içinden geçen adamlarla ortak olup Kahraman amcanı öldürdük çünkü." dedi sesi titremeden. Normalde olsa Akın Kahraman amcasının adını bu adamdan duysa delirir belki sağlam bir yumruk geçirirdi ona ama şimdi sadece gözleri dolmuştu. Çünkü Salih'in ne yaptığını anlamıştı. Bir suç işlediyse bile yalnız olmadığını gösteriyordu.

"Beni affetmeleri uzun sürse de Akın, babanı affettiler. O aileden çünkü. Sen de ailedensin. Affedeceklerdir." dedi Salih. "Sadece onlara anlatman gerek." Akın başını iki yana salladı hemen. "Hayır, anlamazlar beni amca. O yüzden sadece sana anlattım ben. Bir sen anlarsın diye. Babam... Babam bir daha yüzüme bakmaz benim. Ya Yamaç amcam? Ona yapmalarına izin verdiğim şeyden sonra ben onun yüzüne bakamam, bakamıyorum. Cumali amcam da öldürür beni, olmaz."

Salih bir süre düşünüp "Ve senin bu durumunu Yamaç'ı açık etmeden açıklayamayız zaten. Baban zeki bir herif, anlar. Gerek yok." dedi. "Ama gene de kendini affettirmek için çalışacaksın bak, kendin gibi hissettirmese de onların kurallarına göre oynayacaksın. Başka yolu yok." Akın ona bakıp "Sen öyle mi yapıyorsun?" dedi. "Kendin gibi hissetmiyor musun yani evde?" Amcası ona göz ucuyla bakıp "Tam olarak öyle denemez ama gene de eski ben gibi değilim Akın. Sen bilmiyorsun, görmedin ama... bazen Vartolu olmayı özlediğim oluyor." dedi ve gülümseyerek ekledi. "Ki artık olmuyor."