|13•|
Camın önünde tırnaklarımı yiyerek dışarı bakmayı sürdürürken bir türlü ambulans okuldan ayrılmadığı için daha fazla korkuyordum. Resmen biri önümde fenalaşmış ve ölecek gibi olmuştu.
Bahçede dolandırdığım gözlerimle Zahid'i ararken bir türlü bulamayınca kaşlarımı çattım. Beni odasına gönderip geleceğini söylemişti ama hala gelmemişti. Okulda ki herkes tedirginken son derece soğuk kanlı olması tuhafıma gitmişti. Ben yabancı çocuğu tanımadığım halde bu kadar endişelenmişken , o nasıl normal karşılayabiliyordu ki?
Bir süre daha tedirgin gözlerle ambulansı ve sağlık ekibini izlediğimde nihayet okulun bahçesinden ayrılmışlardı. Toplanan öğrencilerin hepsi aralarında fısıldaşarak uzaklaştığında odanın kapısı açıldı.
"O iyi mi?"
Camın yanından uzaklaşıp direkt Zahid'e doğru yöneldiğim de kapıyı kapatıp ardından kilitlemişti. Az önce ki halimin aksine rahatlayarak , hızlı adımlarla heybetli cüssesineyakınlaşıp kollarımı sımsıkı sardım. Geniş gövdesine sarılıp kafamı göğsüne yaslarken gözlerim kapanmıştı.
"Sakinleş yavrum, iyi."
Büyük elleri belimi bulup sardığında vücutlarımızı bir bütün haline getirmişti. Bir süre daha bedenine sarılı halde durup sakinleştikten sonra geri çekildim. Neden bu halde olduğunu merak ederek yüzüne baktığımda çekinmeden direkt anlatmıştı.
"Uyuşturucu kullanıyormuş, bir çeşit kriz geçirdi."
Şimdiye kadar hiçbir bilgim olmasa da ağzından köpüklerin aktığını ilk gördüğüm anda aklıma bu gelmişti. Zahid sağlık ekiplerinin müdahale ettiğini ve durumuyla ilgili bir kaç şey daha söylerken hala şaşkındım.
"Uyuşturucu mu?"
Parmakları boynumu bulup hafifçe sardığında kafasını sallayarak onaylamıştı. Gözleri dudaklarım ve boynum arasında giderken heyecandan kırpıştırdığım gözlerimle yüzüne bakmaya ve sorular sormaya devam ediyordum.
"Birileri, onu kandırmış olmalı. Bile isteye kendine bunu yapmış olamaz."
Kısık bir şekilde sorduğum soruyla boğazımda ki elleri sıkılaştığında gözgöze geldik.
"Neden yapmasın?"
Hayatım boyunca sigarada dahil bir çok şeyden uzak durmuştum. Canım her zaman kıymetliydi ve kendime zarar vermek şöyle dursun aklımdan bile geçirmezdim. Herkes içinde aynı şekilde düşünüyordum,kimse bile isteye kendine zarar vermezdi.
"Çok zararlı, çok kötü çünkü. Her ne olursa olsun kendine bunu yapmak çok saçma ve korkunç olurdu. Genelde hepsi kandırılarak bağımlı hale geliyor, isteyerek yapmıyorlar ki."
Sakince beni dinlerken gözlerini hiç üzerimden ayırmıyor ve boynumu okşuyordu. Konuştuğum zaman dudaklarıma ve söylediklerimden sonrada emin olmak ister gibi gözlerimin içine bakıyordu.
"Daha önce kullandın mı?"
Kafamı hareket ettirebildiğim kadar hayır anlamında salladım. Kullanmamıştım ve kullanmayacaktım. Ben kendime zarar veremezdim. Söylediklerinden sonra kaşlarım çatılırken"hayır ve bilmekte istemem."dedim.
