▪■》Gitme《■▪

Fazla Anormal

Z:Beni öpmeni seviyorum. ✉

K:Bende bunu yapmayı seviyorum.

-Yanlış ama güzel, herzaman yasak veya yanlış olan şeyler en güzel olmazmıdı zaten?

K:Sen benim en doğru yanlışımsın.

-Sanki aklımı okuyormuş gibi konuştuğunda Saçma sapan sırıttım ve boynuna doladığım kollarımı göğsüne doğru indirdim ve gömleğinin yakasını okşadım,ellerini plottan çekerek belime yerleştirip kendine çekti ve tekrar ona çarptığımda da gürültüyle hırladı, ben hala göğsünü okşuyordum.

K:Ahhh tanrım yapma şunu, seni burada düzmek istemiyorum.

-Burnunu yanağıma sürterek konuştu ve hırıltılı sesi tenimin uyuşmasına neden oldu. Gömleğinin yakasını aralayıp çıplak göğsünü okşayınca tüm boğazıyla hırladı ve dudaklarını anlıma sürttü.

Z:Dur ozaman da gidelim.

K:Ama ben gitmek istemiyorum beni tanımazlıktan geldiğin zaman ki o maskeni görmek istemiyorum.

Z:Aynısını sen de yapıyorsun, onlar senin etrafındayken sürekli beni unutuyorsun.

K:Seni unutmak mı ahh tanrım bu mümkün değil.

-Beline doladığım bacaklarımı biraz daha sıklaştırarak kendime çektim ve kollarımı boynuna doladım ama o bana verdiğim sözü unutmak için yapıyordu tüm bunları sürekli kafamı karıştırıyor. Dudaklarımı kulağına sürterek konuşmaya başladım.

Z:Sana dedenin evinde verdiğim sözü hatırlıyor musun Kerem, hani şu senin bana söylememi sağladığın sözler aklında mı.

K:Evet o günü..

Z:Şhh ben konuşuyorum, bana o gün hissettirdiğin acizlik ve aşağlanmış duygusunun derin yaralarını, ilerdeki 10 yıl daha düşünmediğin ve hissetmediğin şeyleri bir aşikar gibi kulağıma fısıldasan yine iyileştirmezsin, iyileştiremezsin.

K:Üzgünüm..

Z:Olma , artık geç.

K:Seni anlamak zor Zeynep kendimi anlamamdan bile daha zor,sen renksiz kalemle ✏ yazılmış bir beyaz defter gibisin.

Z:O halde sen siyah yazıyla yazılmış en korkunç hikayesin.

K:Ben olsam ürkütücü olurum korkunç olmam.

Z:Bu sözlerle ne yapmaya çalıştığını bilmiyorum bilmek te istemiyorum bu yüzden Saçma ikiyüzlülüğünü kendine sakla ve bana verdiğim sözümü tutmama izin ver.

-Gövdesini uzaklaştırarak yüzümü avuçları arasında sıkıştırıp dudaklarıma kapandı kollarımı tekrar boynuna sardım ve tamamen kendime çektim, kollarınını tüm bedenime dolayarak bizi birleştirdi.

Z:Ahhh Kerem dur, lütfen dur.

-Başımı omzuna bıraktım ve nefes almaya çalıştım, Kerem kendinden geçmişcesine hırıltılı nefesini boynuma üfleyerek dudaklarını boynuma sürttü.

K:Şu an hiç kendimde değilim Zeynep ama bir basit kızmışsın gibi seni tuvalet kabinide becermeyeceğim.

Z:Sana teşekür etmelimiyim?

K:Bu kadar kör olduğuna inanamıyorum senin için yaptığım fedakarlığın hiç farkında değilsin.

Z:Ama ben senden bunu yapmanı istemedim ki.

K:Zeynep yapma herşeyi çok fazla zorlaştırıyorsun.

-Kerem bacaklarımın arasından çekilerek beni belimden tutup yere basmamı sağladı, pantolonundaki şişliği görünce gülme isteğimi bastıramadan gülmeye başladım, eğilmiş yüzüne su çarparken sırtını okşamamla daha fazla gerildi.