Z:Neden yaptın?
K:Neyi?
Z:Neden Aksele bunları yaptın gerçi sen değil herşeyi ben yaptım ve sana'da hala çok kızgınım!
K:Şhhh şimdi bunları konuşmasak... Mutluluğu sonuna kadar yaşayalım...
Z:Mutluluk?
K:Yine kollarımın arasında ve benim'de senin bacak aranda olmamın mutluluğunu...
Z:Bu söylediklerin sence benim mutlu olmama yeterli mi?
K:Evet bi'de yeniden beni azarlamana ama bu söylediklerim seni mutlu etmeye yeterli değil mi..
Z:Kesinlikle hayır?.. Kerem benim hayatımın parçası Aksel artık yok anlıyormusun... Kiminle beraber olduğumu bile merak etmeden uçup gitti hangi deliğe girdiğini bilmiyorum bulamıyorum...
K:Okadar çok mu önemli yanında olması...
Z:Evet herşeyden çok önemli.... Sanki ailen düşün onlarsız olamayız Aksel benim tek ailem tek canım... Sanki senin annen ve baban..
K:Hah aile 3 yıldır evine uğramayan ve neredeyse evinin yolunu unutmuş olan bi insana bunu anlatmaya çalışma ben anlayamam..
-Ağzım açık Kereme bakıyorum nası yani bildiğim kadarıyla annesi ve babası var ama ne kim olduklarını ne'de ne yaptıklarını bilmiyorum doğrusu ama Kerem bu konuda konuşmayı pek istemiyor galiba tüm bedeni gerildi...
Z:Ne olursa olsun onlar senin annen ve baban..
K:Peki seninkiler...?
Z:Benim annem,babam kardeşlerim sadece Aksel bu kendimi bildiğimden beri böyle..
K:Ya Demet Yılmaz?
Z:O süs annem gibi bir şey beni önemsermiş gibi davranıyor bazen kendini fazla kaptırıyor ve ben'de gerçekten beni ömsediğini düşünüp yumşuyorum...
K:Belki gerçekten'de önemser olamaz mı?
Z:Hayır o olamaz 2 yaşında beni evde bırakıp çıkıp giden bir kadın ve bu yaşıma kadar beni hiç aramamış sormamış olan biri ben onun yüzünü unutmuştum 16 yıl sonra dönmüş ve beni önemsediğini ve anne kız gibi olmak istediğni söylüyor...
K:Peki güzelim üzülme..
Z:Benin 1 buçuk yaşımdan beri tek bir ailem var o'da Aksel...
K:Peki Akselle hikayeniz ne...
Z:Akseli işte anlat anlat bitiremem hikaye uzun ve bunu bilmeni isterim ki Akseli senin yüzünden kay...
K:Hayır güzelim ben onunla konuşurum..Şimdi yaslan ve uyu olur mu?
Z:Uyuyamıyorum birkaç gündür..
K:Zeynep şimdi kollarını belime sar ve uyu ben sana söz veriyorum ki herşeyi düzelteceğim..
Z:Hıhı..
K:Ve pek kımıldama içinden çıkarsam uyuyor falan demem yine yerimi alırım...
Z:Edepsiz...
K:Ben mi demin ''Beni becermeni istiyorum...Dokun bana'' diyen bendim sanki...
Z:Aşağlık şimdi dalga geçe geçe yerin dibine sokarsın beni...
K:Ama söylediklerin beni azgına çevirdiğini gizleyemem...
Z:Uyu hadi...
-Keremi affetmişmiydim kesinlikle hayır bize bu yaptıkları kalbimi yaralıyor ama ben böyle kin besleyip intikam peşine düşüp karşımdakinin hayatını batıramam... Ben böyleyim nekadar kızarsanız kızın ama ben buyum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
▪■》Gitme《■▪
FanfictionYapılan hataları kim öylesine sorgulamadan affedebilir ki? Biz birbirimizi affedemedik ama umarım çocuklarımız bizi affeder.