▪■》Gitme《■▪

Bana ait

-Elindeki poşetleri arabasına bırakınca ceza kağıtını küfür ederek camdan aldı  ve elinin içinde buruşturup arabanın içine attı ''Evimin önüne park ettim lanet olasıcalar yine neye sorun yarattım'' motoru söndürüp arabamdan indim ve ona doğru ilerledim ''Merhaba Zeynep'' yüzüme bile bakmadan kuru bir 'Selam' dedi ve arabaya binmek için kapısını açtı ''Nasılsın?'' sonunda kıvırcıklarını geri doğru taradı ve yüzüme baktı ''İyiyim teşekkür ederim, bir şey mi var neden yine burdasın?'' soğuk tavrıyla nefesim kesildi ve lanet olsun ki söyleyecek hiçbir şeyim yoktu ben gözlerimi kaçırırken onun mesafeli bakışlarını yüzümde dolaştığını hissediyordum ve o an yıllar önceki anılar aklıma süzüldü (Ellerim çenesinin etrafında gittikçe daralırken ürkek bakışlarının önünde tam bir canavar gibi ''Gözlerime bak!'' diye haykırıyordum o ise sadece kırgınlık dolu gözlerini benden daha fazla kaçırıyordu) ve ne yazık ki ürkek bakışlarını sadece şimdi hissediyordum neden ozaman onu göremeyecek kadar kördüm sadece onu değil kendimi bile göremeyecek kadar kör olmuşum ona olan bağlılığımı farkedemeyecek kadar kör.  ''Kerem ne var söyle artık, boşuna zamanımı kaybetme'' ''Hiç düşündün mü hayat insanları nasıl değiştiriyor?'' kapıyı kapatıp açık pencereden bana bakarak konuştu ''Hiç düşünmedim ama canavarların kuzu kuzuların da canavara dönüştüğünü gördüm ve lütfen kuzuya dönen canavar olduğunu zannetme sen ve ailen en tehlikeli hayvandan bile daha tehlikelisiniz!'' camını kapatıp motoru çalıştırdı ve harekete geçti. Hani bu kez o bana söz vermişti hani deneyecektik beraber olmayı konuşmayı birbirimizi affetmeyi, peki neden hiç olumlu hamle yapmıyordu neden bana hiç imkan vermiyordu ki.

.................................................... 

-Aksel gülerek telaşla çırpınan kadını öptü ''Sakin ol meleğim eminim ki türkçe biliyordur, bilmezsse türklerle çalışamaz ki sadece sakin ol'' elini uzatıp tutundu ve Zeynepi çekiştirdi ''Hadi'' Zeynep gülerek başını eğdi ve derin nefes aldı . Aksel kapıyı ittirerek araladı ve Zeynep ile çocukların geçmesi içi yana çekildi Zeynep nazik gülümsemesi ile elini doktora uzatıp



 ''Memnun oldum bay Williams  ben Zeynep Varol'' adam siyah tişörtünü düzelterek doğruldu ve Zeynepin elini nazikçe tutarak öptü ''Sadece Daniel deyin lütfen, zamanında burada olduğunuz için teşekkür ederim'' Zeynepin elini bırakıp Aksel e döndü ve elini üzattı ''Hoşgeldin sen Aksel Varol olmalısın, umarım bu şekilde hitap etmem sorun olmaz?'' Aksel hafif gülümseyerek başını olumsuz anlamda salladı adam da göz kırpıp kotunun dizlerini yukarı çekerek çocukların boyuna çöktü ve önce elini Özün'e uzattı ''Ben Daniel'' Özün çatık kaşlarını daha da çatarak kollarını bağladı ''Duydum, ben de Özün'' Daniel gülümsedi ''Babanla top oynamayı sever misin?'' ''Evet'' ''Benim kızım var o 6 yaşında o da top oynamayı çok seviyor, bir gün beraber oynar mıyız?'' Özün şaşkınlığını gizlemiyeyerek ağzını şaşkınlıkla araladı ''Gerçekten mi, peki onun adı ne'' ''Onun adı Grace ve senin gibi yeşil gözleri var'' Özün kıkırdayarak annesine döndü Daniel elini Azize uzattı ama Aziz ondan önce konuştu ve elini sıktı ''Ben Aziz memnun oldum, senin elin kocaman'' Daniel  istem dışı güldü ve Azizin minik eline baktı ''Büyüyünce seninkiler de kocaman olacak'' Aziz düşünceli dakikalardan sonra başını olumsuz anlamda salladı ''Benimkiler küçük olsun istiyorum'' ''Peki neden?'' ''Çünkü beni 3 minik kuş var ellerim kocamaaan olursa onları incitirim'' Scott gülümsedi ve eliyle oğlanın sarı tutamlı saçlarını karıştırdı ''Hmm öyleyse kuşları çok iyi beslemelisin ki onlar da büyüsün'' Aziz onaylayarak başını salladı ve sol ayağıyla sağ ayağını kaşıdı Daniel tekrar gülerek Lemaya döndü onu dikkatle izleyen çocuk elini uzatarak düzenle geri taranmış saçları hafif karıştırarak bozdu ''Saç modelimi beğenmedin sanırım Lema, söz veriyorum diğer görüşmemizde saçlarım farklı görünecek'' Lema kıkırdayarak başını salladı ve kolsuz gri kazağı da çekiştirdi ''Ovv bunu da beğenmedin öyle mi, hmmm peki ya bunu yerine ne giyebilirim?''  Lema Daniel den uzaklaşarak Akselin yanına gitti ve akselin koyu gri ceketini cekiştirdi ''Hmm iyi bir kombin Lema afferin, şimdi bana şu fotoğrafları toparlamak için yardım eder misiniz hayvan gördüğünüz çizimleri şu kutuya eşya gördüğünüz fotoğrafları ise şu kutuya doldurun lütfen'' çocuklar koşarak ilğinç çizimlerin yanına ulaştı Daniel ise doğrularak Aksel ve Zeynepe dışarı çıkmak için  yönlendirdi dışarı çıktıklarında önce sekreterine bu gün için olan diğer randevuları iptal etmesini söyledi sonra da Aksel ve Zeynepe döndü ''Çocuklarınız harika onların dosyalarını incelikle okudum ama yine de onlara daha hiç iletişime geçmeden bir sendrom hastalık veya tedavi teşhis edemem'' Zeynep ve Aksel güldü ''Sizden bunu inanın ki istemiyoruz'' Aksel konuştuktan sonra Daniel ona baktı ''Onları 2-3 saatlik bana bırakabilir misiniz?'' Zeynep tedirginlikle Aksele baktı ''Ben bil..'' ''Tabi Daniel onları kaçırmamaya ve kötü ameller için kullanmamaya söz verirsen bırakırız'' Aksel dalgayla konuşunca Daniel kahkaha attı ve el sallayarak çocukların yanına geri döndü.