-Çocukların odasından duyduğum ağlama sesiyle yavaşça Akselin kolunu üzerimden yana çektim ve pek ses kaldırmadan odadan çıktım, beşiğin çaplarına yapışmış ve hüngür hüngür ağlayan Aziz'i görmemle hızlı hızlı ona doğru adımladım ve kucağıma aldım, Özün de uyanmıştı üzerinde yatan Lema yüzünden kıpırdayamadığından üzgün üzgün bana ve boynuma sarılmış Azize bakıyordu
Ö:Ani ben şey yapmadım
Z:Tamam bebeğim sen uyumana bak, kardeşin kabus görmüş olmalı.
Ö:Benimkiler gibi mi?
-Özünün sorusuyla gözlerim bi an için telaşla Azize kaydı ama o hala iç çekerek ağladığı için tekrar özüne döndüm ve sakinleşmesi için gülümsedim.
Z:Bilmem onunla konuştuktan sonra yarın sabah sana da anlatırım olur mu?
-Özün baş sallayıp onayladıktan sonra anlına öpücük kondurdum ve üzerinde yatan Lemayı yana yatırıp Özünün de rahat uyumasını sağladım
Ö:Seni seviyorum ani
Z:Bende seni bebeğim ben de seni
-Korkmamaları için Akselin özel olarak odaya yerleştirdiği tunuk ışığa bakarak gülümsedim ve kapıyı kapatarak alt kattaki salona inip şöminenin önündeki koltuğa oturdum.
Z:Şhhh bebeğim ben burdayım
-Aziz daha da üzerime tırmanarak bacaklarını belime kollarını da boynuma sıkı sıkı sardı
A:A-ani kuş gitti, ben oni tuttim ama gözlerimi bi açtim yoktu
Z:O da annesinin yanına uçmuş olmalı bebeğim değil mi, bak gece ve her yer karanlık belki sabah olunca tekrar gelir?
A:Gelir mi, ya annesi izin veymezse?
Z:Bence verir çünkü her anne çocuğunun senin gibi güzel bir kuşla oynamasını ister.
A:Gerçekten mi?
Z:Tabiki de evet bebeğim.
-Sonunda ağlamayı bırakıp başını gövdeme yaslayınca minnoş kokulu yumuşak kahverengi saçlarını okşadım onlar Allahın bana verdiği en büyük hediye
.................................-Bunca zaman nasıl geçti gün günü kovalarken haftalar aylar yıllar nasıl da böyle geçti gitti 26 Haziran Aziz ve Lema'nın doğum günü doğduklarında kucağıma aldığım anda onları daha çok nasıl sevebilirim sorusunun cevabını bulmadan geçti bu zaman, ikisi de bu gün doğum günü çocukları olduklarının farkında olarak sürekli gülüyürlardı ve şımarıklık yapıyordular özellikle aziz onları ilk olarak kutladıktan sonra ikisi de hediyeler için evi altı üstüne çevirmişti ve sonunda çıkma zamanı gelince Aziz kapının ününe oturdu
A:Aniiii lütlen bu gün kreşe götürme lütlen ama çok lütlen dimi Lemi?
-Lema herzamanki gibi rağzı olduğunu belirten baş sallamasıyla Aksele daha sıkı sarıldı
A:Ama olmaz ki, kreşteki arkadaşlanıza pasta ısmarlamazsanız size küsebilirler.
Ö:Olsun biz onları zaten sevmiyoruz.
Z:Özün ilerde uzun zaman beraber olacağınız arkadaşların hakkında böyle konuşman hiç hoş değil bebeğim, değil mi?
-Özün anladığını belirten baş sallamasıyla ayakkabılarını giymek için yere oturdu Çipi onun düştüğünü zannederek koşmaya başlayınca hızla bağırdım
Z:Çipi yerinde dur!
-Aziz gitmemek için kucağımdan inmeyi düşünse de onu sıkı sıkı tuttum ve ayakkabılarını elime alıp dışarı çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
▪■》Gitme《■▪
FanfictionYapılan hataları kim öylesine sorgulamadan affedebilir ki? Biz birbirimizi affedemedik ama umarım çocuklarımız bizi affeder.