13. BÖLÜM

13.1K 361 44
                                    

Bölüme başlamadan önce oy veren destekleyen herkese çok teşekkür ederim 😘🌹

Barlas'ın ağzından

Hilal'e o çocuktan uzak durmasını söylemiştim. Şerefsiz benim sevdiğimi seviyordu. O şerefsizi uyarmama rağmen Hilalim den uzak durmadı.

Ona dokunması içimdeki son sabrı taşırdı. Hilal'in gözünün önünde onu dövmek istemezdim ama kendime hakim olamadım.

Gözlerinde korku görmek istemiyordum. Tamam belki hemen beni sevemezdi ama benden korkmasını da istemiyordum.

Hilal'in de karşılık vermesi çığrından çıkarmıştı beni. Onu mekana götürdüm. Amacım sakinleşip onunla konuşmaktı ama sözleriyle sinirimi körüklemişti.

Planladığım yanıma almayı daha erkene çekecektim anlaşılan.

Hilal'in ağzından

Yavaşça gözlerim açılırken etrafa baktım.
En son!
Hemen yerimden doğruldum. Başıma giren ağrıyla ağzımdan acı bir inleme çıktı. Elimle başımı tutup biraz bekledim.

Lütfen rüya olsun bu lütfen. Gözlerim dolmaya başladı. Kapının kulpunu indirince açıldı. Şaşırmıştım açıkçası. Kitli olur sanıyordum.

Merdivenlerden yavaşça inerken etrafı inceliyordum. Gri ve tonlarıyla dekore edilmişti.

Son basamağı inince onu gördüm

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Son basamağı inince onu gördüm. Pencerenin önünde sigara içiyordu. Arkası bana dönüktü.

"Yanıma gel." seste çıkarmamıştım nasıl anlamıştı benim olduğumu?
Ben kendimle konuşurken bana döndü. Sigarasından son bir nefes alıp söndürdü.

"Geldiğini anlamam için herhangi bir şeye gerek yok. Kokun hariç. Görmesem bile kokunla anlarım sen olduğunu "

Sesli mi düşünmüştüm acaba?
Yok sesli düşünmedim. Nasıl bildi o zaman?

Yanıma gelmeye başladı.
"Seni senden iyi tanıyorum meleğim." Yanıma gelip ellerimi tuttu. Ellerimi çekmeye çalıştım ama daha sıkı tuttu.

"Geri götür beni. Annem merak eder hem." sesim fısıltı halinde çıkmıştı. Korkuyordum çünkü. Vücudu kasılmıştı.

"Geri dönmeyi unut güzelim bundan sonra burada benimlesin."

Ellerimi hırsla çektim. Göğsünden ittirdim.
"İSTEMİYORUM DİYORUM NEYİNİ ANLAMIYORSUN. NİYE ZORLUYORSUN." sinirle ellerimi saçlarımdan geçirip çektim.

İçimdeki öfke o kadar birikmişti ki artık tutamıyordum. Yanımdaki vazoyu kaldırıp duvara fırlattım.

"KORKUYORUM DİYORUM DİNLEMİYORSUN, KAÇIRIP GETİRDİN BURAYA MERAK ETMEYECEKLER Mİ SANIYORSUN."

Vitrindeki eşyaları duvara fırlatmaya devam ettim. Yavaşça bana yaklaşmaya başladı. Elimdeki vazoyu kaldırıp
"YAKLAŞMA." diye bağırdım.

KARANLIK SEVDA (FİNAL)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin