KARANLIK SEVDA (FİNAL)

34. BÖLÜM

Merhaba canlarım başlamadan önce oy verir misiniz? 💕

Medya Barlas

Hilal'in ağzından

İki haftadır Barlas düzenli olarak her gün antreman yaptırıyordu. Beni olabildiğince yanından ayırmıyordu.

Atışlarda biraz daha iyiydim. Bazen hedefi vuramıyordum ama genede iyiydim bence.

"Hazırsan çıkalım mı meleğim?" odaya giren Barlas ile ona baktım.

Şirkete gidecektik birlikte. O işlerini halledecek ben ise her zamanki gibi sıkıntıdan patlayacaktım.
Beni yalnız bırakmak istemiyordu.

"Hazırım, çıkalım."

Elimden tutup arabaya yöneldi. Uzanıp radyoyu açtım, çıkan şarkıya eşlik etmeye başladım.

Kısa bir süre sonra şirkete vardık. Odaya çıktığımızda Barlas masanın üstündeki dosyalara yöneldi.

"Meleğim ben toplantıya ge-" çalan kapı cümlesinin yarıda kalmasına neden oldu.

"Gel." dedi sert sesiyle.

Odaya Hakan girince Barlas kaşlarını çattı.
"Toplantı odasında olman gerekmiyor muydu?"

Hakan elini ensesine atarak ovaladı.
"Geçecektim de aklıma bir şey takıldı, sormak istedim."

Bana döndü.
"Yenge toplantıdan sonra Nazlı hakkında biraz konuşabilir miyiz?" dedi çekinerek.

Şaşırmıştım, ne olmuştu ki?
Bildiğim kadarıyla tanışmaları olaylı da olsa konuşuyorlardı yani sanırım.

"Tabi, olur." gülümsedi.
"Teşekkür ederim." gülümsemesine karşılık verdim.

Barlas son kez dosyaları kontrol edip bana döndü.
"Tabancan yanında değil mi?"

Kafamı salladım.
"Evet yanımda."
"Tamam güzelim bir şey olursa hemen ara tamam mı?" dedi teyit etmek istercesine.
"Tamam."

Hakan ile birlikte odadan çıkıp toplantıya gittiler. Barlas'ın masasına oturup bilgisayarından film açtım.

***

Filmin ortasında kapı tıklandı, yavaşça aralandı. Barlas'ın yeni asistanıydı gelen.

"Merhaba Hilal Hanım. Barlas Bey bir dosyayı unutmuş almam için gönderdi."

Gülümsedim.
"Tabiki Yasemin abla." benden büyüktü nasıl olsa.

Asistan vakasından sonra yeni asistan için iş görüşmelerine ben girmiş ve karar vermiştim.

Yasemin abla dosyayı alıp çıktı, bende filmime kaldığım yerden devam ettim.

🌙 🌙

Gün aynı sıkıcılığıyla devam etmiş şimdi de eve gidiyorduk. Ev merkezden biraz uzaktaydı.

Barlas aynayla arkayı kontrol ettikten sonra kaşlarını çattı.

"Ne oldu?" diye merakla sordum.
"Güzelim korkma ama..." bana baktı.
"Takip ediliyoruz."
"Ne!?"

Arkaya baktım. Siyah bir araba vardı.
"Yaklaşık yirmi dakikadır takip ediyor. Korkma tamam mı meleğim?" elimi tutup öptü.

Elini sıktım. Cebindeki telefonunu çıkarıp bana verdi.

"Hakan'ı ara." hemen alıp rehberden adını buldum, hoparlöre aldım.

Birkaç çalıştan sonra açtı.
"Efendim kardeşim."
"Hakan siyah bir araba yirmi dakikadır takip ediyor. Ev yolundayız, merkezden uzaklaştık."
"Tamam kardeşim. Plakasını görüyor musun?"