KARANLIK SEVDA (FİNAL)

22. BÖLÜM

Lütfen başlamadan önce oy verir misiniz canlarım 🌺

Hatırlatma

Barlas'ın ağzından

"Lütfen Hilalim uyan artık. Sensiz yapamıyorum. Evi neşelendiren sesin yok, ciğerlerimi dolduran kokunda yok. Dayanamıyorum meleğim, sensiz olmuyor. Beni kendinden mahrum etme. Lütfen uyan sevdiğim." diye yalvardım.

İçimdeki umut gün geçtikçe bitiyordu. Onsuzluk beni öldürüyordu.

********

Barlas'tan devam

Avucumun içindeki eli hareket edince kafamı hızla kaldırdım. Göz kapakları oynuyordu.

"Barlas." diye mırıldandı. Alnını öptüm.
"Hemen doktoru çağırıyorum meleğim." dedim.

Kapıya doğru giderken doktorla karşılaştım.
"Hilal uyandı." dedim heyecanla. Şaşırmıştı uyanmasını beklemiyordu anlaşılan. Ama benim güzelim güçlüydü.

Yanına gidip muayene etmeye başladı. Birkaç şeyi not alarak bana döndü.

"Gözünüz aydın Barlas Bey. Hilal Hanımı normal odaya alacağız. Az sonra hemşire gelip gerekli ilaçları verecek." dedi ve gitti.

Uyanacağını biliyordum.

🌙 🌙

Hilal'in ağzından

Gözlerim açılmamaya yemin etmiş gibiydiler. Yavaşça aralamaya çalıştım. Gözlerimi kısarak odaya baktım.

Koltukta oturmuş, kollarını göğsünde bağlamış uyuyordu. İçim ısındı bu görüntüyle.

Gördüğüm rüya geldi aklıma. Kalbim hızlanmaya başladı.

Sanırım ben bu adama aşık olmuştum!!

Derin bir nefes alıp yüzünü izlemeye başladım. Kumral saçları dağılmıştı, sakalları uzanmıştı. Özlemiştim onu.

Gözlerini açarak etrafa baktı. Gözleri bana değince gülümsedim. Hızla yerinden kalkarak yanıma geldi.

"İyi misin güzelim, ağrın var mı?" dedi endişeyle.

Kocaman gülümsedim.
"Merak etme gayet iyiyim. Sadece sırtımda biraz ağrı var." diye mırıldandım.
"Bekle hemen doktoru çağırayım meleğim." dedi ve hızla odadan çıktı. Sesini bile özlemiştim.

Doktorla geri geldi.
"Nasıl hissediyorsunuz Hilal Hanım?"
"İyiyim sadece sırtımda ağrılar var."
"Sırtınız ve bacaklarınız için krem yazdım. Düzenli sürerseniz etkisini çabuk gösterecektir."
"Teşekkür."
"Ne demek görevim." dedi ve çıktı.

Doktor çıkınca yatağın kenarına oturup elimi tuttu. Baş parmağıyla elimi okşadı bir süre.

"Çok korktum, seni kaybettim sandım." sesi titremişti.
"Doktorun uyanmayabilir demesi, senin orada makinelere bağlı yatman..." tamamlayamadı cümlesini. Dedikleriyle kalbime ağrı girdi.

Derin bir nefes aldı ve eğilip alnımı öptü. Gözlerimi kapattım ve yakınlığından dolayı yayılan kokusunu içime çektim.

Geri çekilip birbirimize baktık bir süre. Elimin üstündeki elini tuttum. Şaşırmıştı bu hareketime.

"Uyurken bir şey gördüm. Rüya gibi. İki çocuk gördüm, bahçede oynuyorlardı. Sonra bana anne diyorlardı. Sen geliyordun ve karnıma dokunuyordun. O an hamile olduğumu fark ettim."