KARANLIK SEVDA (FİNAL)

41. BÖLÜM

Merhaba canlarım inşallah iyisinizdir. Bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın.

Birkaç ailevi sorundan ve biraz da rahatsızlandım bu nedenle bölümü şimdi atabildim.

Yeni bölüm ne zaman diye yazanlara birkaç güne atacağım demiştim dediğim gibi olmadı. Onlardan da özür dilerim canlarım 😘

Başlamadan önce oy verir misiniz? 🌸

"BARLAS"

Korkuyla arkamı döndüm. Hakan, Barlas'ın önüne atlamış kendini siper etmişti.

Barlas da karşısındaki adamı alnından vurmuştu. Hızla yanlarına gittim.

"Niye böyle bir şey yaptın?!" dedi Barlas Hakan'a kızarak.

"S-sen beni y-yanlız bırakmadın a-abi sana bir b-borcum vardı." dedi zorlanarak. Daha sonra ağzından kanlar çıkmaya başladı.

Etrafındaki korumalara bakarak konuştu Barlas.
"ÇABUK ARABAYI HAZIRLAYIN!"

Yanındaki korumayla Hakan'nın kollarına girerek arabaya götürdüler. Bende arkalarından hemen arabaya bindim.

"Yarasına bastır." dedi Barlas bana bakarak. Ben mi yapacaktım?!

Tereddütle elimi uzattım.
"Yaparsın hadi."

Ellerimi yaranın üstüne koydum. Ellerini ellerimin üstüne koyup yaraya bastırdı.

"Bu şekilde yapacaksın." dedi onay beklercesine.

Kafamı sallayıp onayladım. Ellerini çekip cebinden telefonunu çıkardı. Bir numaraya tıklayıp telefonu kulağına dayadı.

"Hemen ameliyathaneyi hazırlayın. Hazır bekleyin geliyoruz beş dakikaya." dedi sertçe ve kapattı.

Kafa karışıklığıyla ona baktım.
"Sonra güzelim." dedi ve ellerini tekrar ellerimin üstüne koydu.

"Dayan kardeşim, kurtulacaksın merak etme."

Yurttan beri beraberlermiş. Üçünün arasında farklı bir bağ vardı. Kardeş değillerdi ama aralarındaki bağ kardeşlikten öte bir şeydi.

Arabanın durmasıyla kendime geldim. Sedyeyle bekliyorlardı. Hakan'ı sedyeye yatırıp durumuna bakmaya başladılar.

"Abi durumu kötü görünüyor acil ameliyata alacağız."
"NE DURUYORSUN LAN ÇABUK OL O ZAMAN." bağırmasıyla yerinden sıçradım.

Koşarak ameliyathaneye aldılar. Telefonumun çalmasıyla cebimden çıkardım.

Nazlı arıyordu, dudağımı dişleyerek açtım.
"Ya Hilal ben Hakan'a ulaşamıyorum. Enişte yanındaysa bir sorsana." dedi.

"Nazlı sana bir şey diyeceğim ama sakin olmaya çalış tamam mı?"
"Hakan'a bir şey mi oldu?!"
"Bizim evde çatışma çıktı Hakan, Barlas'ın önüne atladı vuruldu."

Ses gelmeyince telefonu kulağımda çekip ekrana baktım. Aramadaydı hala.

"Nazlı?"
"H-hangi h-hastane?"
"***** hastanesi."

Telefondan gelen dıt sesiyle kulağımdan çektim. ( Bu olaydan sonra Nazlı ve Hakan arasındaki olayları çok uzun olmayacak şekilde yazacağım.)

Sıkıntıyla sandalyeye oturmuş Barlas'ın yanına gidip oturdum. Dizinin üstündeki elini tuttum.

"İyi olacak merak etme." elimi tutup öptü.
"İnşallah güzelim." dedi buruk bir şekilde gülümsedi.

Kafamı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım. Kollarıyla belimi sarıp saçlarımı öptü.